"ŚWIAT DAGMARY WIECZKO" KOBIETY, ŚWIAT BYŁBY NUDNY BEZ NICH...

Kobiety, nawet te najmłodsze są niesamowite. Cechuje je ciekawość świata. Dagmara Wieczko od urodzenia była przecież kobietą. Nawet to lubiła. Poniekąd nie rozumiała po co światu mężczyzna. W dodatku, ktoś taki kto sika na stojąco!

- Kaśka, jak to jest możliwe, że oni robią to na stojąco, a my musimy siadać. 

Nie wydaje Ci się to niesprawiedliwe???

- Sądzisz, że to takie trudne?- Kaśka prycha z kpiną.

- Niby co? - Dagmara zdaje się nie pojmować tej lekceważącej postawy przyjaciółki. Miały pięć lat, a ona czuła, że świat zmówił się przeciwko nim, zmuszając je do postawy siedzącej.

- Nie gadaj tyle, bo zachowujesz się, jak moja matka. Wszystkiego należy spróbować. Pytania niczego nie rozjaśnią Dagmara. -

Biegła za przyjaciółką, która doprowadziła ją za zieloną strefę, w której przestrzenie stały się niewidzialne, zupełnie jakby ktoś założył im na głowę czapkę niewidkę.

- Nikt nas tutaj nie widzi. Sikamy na stojąco-

- Nie mam pojęcia, czy mi się chce-

- Bez „chciejstwa” niczego nie sprawdzisz. Zmuś się!

Nawet tego nie potrafisz??- Nie bardzo miała na to ochoty. Zresztą nigdy jeszcze nie próbowała tak innowacyjnej metody…

Chyba była przerażona. Z daleka docierał do dziewczynek gwar przedszkolnej dzieciarni, która wyległa na plac zabaw skuszona wiosennym słońcem.

- Zaczynaj – Kaśka wywierała na nią presję. No dobra.

Zobaczy, jak to jest przez chwilę stać się chłopakiem.

- Kaśka, coś jest nie tak. Mam mokro w butach i na dodatek zrobiło mi się zimno-

- Nie umiesz!-

- To nie tak-

- Dobra, robimy coś nie tak. Powinniśmy przyjrzeć się temu dokładnie-

- Jak chcesz to zrobić?-

- No jak, no jak???- Z pewnością nie była to instrukcja obsługi, pomyślała Dagmara, która nadal nie rozumiała potrzeby badania  różnic, jakie istniałymiędzy
 chłopcami, a dziewczętami.

- Musimy zobaczyć dokładnie, jak oni to robią. 
Zdaje się,że coś skopałaś Dagmara-

- Chyba nie masz zamiaru ich podglądać?-

- Masz lepszy plan?-

Nie miała żadnego. Spoglądała w stronę grupy, która szykowała się na ciepły posiłek. Czuła głód. Co ta Kaśka z tymi różnicami??

Przestała być nawet ciekawa. Gdyby nie fakt, że od lat nie przestawały być przyjaciółkami, nigdy by na to nie poszła…

- Dagmara, kończ – Nie miała ochoty ją słuchać. 
Była głodna. Łazanki.

Uwielbiała smak makaronu z kapustą. 
Dlaczego ona jest taka uparta?

W obliczu jedzenia, kwestia sikania, stała się jej obojętna.

- Mareczek poszedł do toalety. Zbieraj się. Idziemy !- Pociągnęła ją tak mocno, że prawie z krzesła spadła. Wredna Kacha! - pomyślała.

Wbrew samej sobie ruszyła tuż za nią.

- Właź mi na plecy. Bądź cicho i się ucz,bo może z nami jest coś nie tak!- 
Nie chciała, żeby było coś nie tak. 

Nie z nią! 

Chyba dlatego uległa. Gdy już wisiała na ściance dzielącej toalety, drzwi otworzyły się z hukiem 
I w dodatku ten hałas wydawał się jej całkiem nie na miejscu...

Nie mogła przewidzieć, że pani Ola, czyta w ich myślach. 

Gdyby o tym wiedziała,
przestałaby to robić!

- Co wy znowu wymyśliłyście ? - 

Wrzasnęła tak głośno, że Dagmara spadła wprost na głowę przyjaciółki,

która jęknęła przygnieciona jej ciężarem.

Bardzo jej dobrze!

Kto by chciał sikać, jak pospolici faceci! Też wymyśliła!
Nie chciała być nikim innym tylko sobą.
Przecież to całkiem miłe urodzić się kobietą!