W SŁOWACH ZACZAROWANY. ..

-
Są słowa, po ktòrych doznajemy olśnienia, że kurcze nie jest tak ze mną źle, że dam radę i udźwignę ten świat.
Nie szkodzi- wybaczcie, dzisiaj tak myślę,
że niczym Syzyf, nie raz , a tysiąc razy przyjdzie nam wdrapywać się po tym błocie na sam szczyt...
Do słów księdza Bonieckiego na kartach książek dotarłam zbyt późno...Każdy z nas chyba potrzebuje od czasu do czasu, takiego dobrego ducha,
który na przekór wszystkiemu porwie nas w lepszy czas...
Człowiek w swojej skomplikowanej naturze potrzebuje ciszy, aby wyrwać się z chaosu myśli...
Poszukiwanie spokoju jest ,jak podróź z Kamińskim w poszukiwaniu przeciwległego bieguna...
Na  przewrót nigdy nie jest zbyt późno-
pomyślałam, gdy przeczytałam pierwszy rozdział o drodze, błądzeniu i powrotach...
Odnaleźć egoizm...
Zapominamy zbyt często o sobie...
Ksiądz Boniecki tak pięknie przemawia, że aby świat ulepszyć, trzeba poznać siebie...
Aby kochać, najpierw należy zakochać się w sobie...
Pobyć , nawet czasami znienawidzić własną naturę ,
aby móc ją ulepszyć swoją miłością..
Jeżeli nie potrafimy siebie pokochać i ze sobą wytrzymać,
to w takim razie czego oczekujemy od innych???
Zmieniać świat, to znać własne oczekiwania...
Cisza pustyni...
Zagadka poszukiwania siebie w sobie...

 Ile człowieka jest dzisiaj w człowieku ???

 Książka " Powroty"
skradła moją duszę...

 Rozkochałam się w myśli autora do tego stopnia, że sięgnęłam szybko po kolejne dzieło, będące wynikiem zabawnego wywiadu prowadzonego przez Karolinę Morelowską:
"TRZEBA CZASEM ZAŻARTOWAĆ ALFABET KSIĘDZA BONIECKIEGO "
TRZEBA MOCNO KOCHAĆ SIEBIE...

 To jak u Was z tą miłością własną???

Komentarze

  1. Ken.G20 stycznia 2019 12:08

    Jestem niemożliwym narcyzem, ego mam do kosmosu, jednocześnie nie uważam się za dobrego człowieka. Ot, taka kombinacja.

    Poczytałabym. Jak napisałaś pod którąś notką (Twoją lub moją), mądrego to i miło posłuchać/poczytać. Nawet jeśli poglądowo niezbyt po drodze.

    OdpowiedzUsuń
  2. ZołzaTexa20 stycznia 2019 12:52

    Człowiek to taki twór, który jak nie odetnie się od zgiełku to stanie się nim...
    Pięknie wypoczęłam przy jego książkach i już planuję sięgnąć po kolejne....
    Dokładnie tak jest:
    Lepiej z mądrym stracić
    Niż z głupim zyskać...
    Co do ego to dobrze jest wiedzieć co się ma😗

    OdpowiedzUsuń
  3. Jaga20 stycznia 2019 15:47

    Ile jest człowieka w człowieku... Jakie to słowa na czasie

    OdpowiedzUsuń
  4. ZołzaTexa20 stycznia 2019 16:43

    Zawsze należy najpierw odnaleźć człowieka w sobie Jaga..
    Też uważam ,że tacy ludzie jak ksiądz Boniecki słowami przywracają pokój

    OdpowiedzUsuń
  5. Wojciech Gotkiewicz20 stycznia 2019 17:02

    Mimo, że daleko mi do kościoła bili/są księża, których bardzo szanuję i ks. Boniecki jest jednym z nich:)

    OdpowiedzUsuń
  6. ZołzaTexa20 stycznia 2019 17:17

    Wiesz, kościół tworzą ludzie.
    Ci dzielą się na mądrych i głupich.
    Wychodzę z założenia że takie książki a właściwie wypowiedzi dotyczące miłości własnej, toksycznych ludzi, relacji i wreszcie wolności, bo tak naprawdę z tym ostatnim zjawiskiem jest najtrudniej, warto przeczytać.
    Może właśnie po to, aby móc się do niej odnieść..
    Tak ks Boniecki jest klasycznym przykładem mądrości na dzisiejsze czasy☺

    OdpowiedzUsuń
  7. Dziubasowa23 stycznia 2019 20:00

    Masz niezły żer książkowy, jedna po drugiej, mamy coś wspólnego ;)
    A moja miłość własna?
    Hmm...
    "Nigdy z sobą się nie nudzę, nigdy siebie nie porzucę,
    Całe noce, całe dnie - ja po prostu KOCHAM SIĘ!" ;D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. ZołzaTexa23 stycznia 2019 21:02

      Nigdy nie pytałam co czytasz,ale widać po Twoim sznycie w pisaniu, że sporo kartkujesz
      Masz niesamowitą lekkość pióra😊
      Dokładnie tak samo myślę o sobie:
      Gdy mi Ciebie zabraknie, gdy zabraknie mi Ciebie...
      Jak w godzinie ostatniej"
      Nie wiem co zrobiłabym bez siebie samej😆😅😄

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

BOŻE CIAŁO

-
Obraz
W otchłani piekła, w ciasnocie, w opętaniu, w agresji , przemocy, sile, w gwałcie, rodziła się tęsknota za nadludzką dobrocią. Gdyby tylko mógł... Gdyby.... Najchętniej odpuściłby własne ciało, a wraz z nim to pomieszczenie, w którym smród testosteronu skraplal się pod sufitem w celi poprawczaka... Od pierwszej sceny tego filmu czułam całym ciałem przedziwną niemoc, jakby mój prywatny korpus tego dnia odmawiał mi posłuszeństwa i zbyt  mocno obciskiwało duszę, pragnącej wolności. Gra aktorska Bartosza Bielania zakopuje obojętność w głębokim grobie i chyba długo nie pozwoli jej na zmartwychwstanie. Nie do pomyślenia, aby w czasach deficytu człowieka na dobro, Komasa stworzył tak naturalne dzieło, jakby Matka Ziemia od lat nic nie robiła, tylko dobro rodziła. Nietuzinkowego więźnia, który ginie ze swą dobrocią w gwałtowności i agresji współwięźniów,  trudno nie pokochać. Chyba potwierdzi to każdy, kto obejrzał" Boże Ciało". Zastanawiałam się  kto, w przypa
Czytaj więcej

IDEALNIE NIEIDEALNA, CAŁA JA TADAM🙈

-
Obraz
W zasadzie, biorąc pod uwagę moją skomplikowaną naturę i sinusoidalny temperament, nawet nie będąc starą jędzą z czarnym kotem i szklaną kulą, powinnam przewidzieć taki, a nie inny piątkowy scenariusz.  Co z tego, gdy do wszystkiego dokłada się moja naiwna i pełna wiary w lepsze jutro osobowość.  Oczy powinnam zamknąć, zaraz po tym, gdy bez pytania się otworzyły, a nogi obciąć i podrzucić do sąsiada, a następnie użyć je, jako narzędzia szantażu i wyjechać na Kubę i palić cygara... Oczywiście, ja taka porządną jestem, że zaraz po tym, jak sobie pomyślałam, co mogłabym zrobić temu dobremu człowiekowi za ściany, to się popłakałam. 😭😭😭😭😭😭😭😭😭 Właściwie to popadłam w spazm tak głośny, że niedoszła ofiarą zapukała w dzielącą nas ścianę tak silnie, że zadrżałam. To nie był odruch pożądania, sąsiad szpetny jest i z ust mu pachnie całkiem nieprzyjemnie. Wracałam do siebie po przemyśleniach. TO też nie był najlepszy pomysł-😂🤣😂😝😛😝 te przemyślenia, 🙈to🙈🙈nie moje
Czytaj więcej

ŚLEPY ARCHEOLOG

-
Obraz
Obudziłam się po to, aby już nigdy nie dostrzec konturów świata. Ślepa, z oczami wypełnionymi pospolitą masą, poznawałam świat  zmysłami, których dotychczas nie brałam tak bardzo pod uwagę. Dotykałam dłoni, którą rozpoznawałam po szorstkości, po liczbie skórek i nierówności tuż pod paznokciem. Odkrywałam zakamarki świata, odliczając kroki. Stał się on tym, co mogłam i byłam w stanie zapamiętać. Był liczbami odliczanymi w głowie. Dziesięć kroków od postawienia stóp, tuż po wstaniu i zetknięciu ich z zimnym panelem dzieli mnie od biurka, tuż za nim lekko w lewo, tam są drzwi. Ćwiczę pamięć dzień po dniu... Wyczuwam palcami dłoni zimną metalową klamkę. Przedpokój jest tak wąski, że czuje pokładające się na mnie ściany. Palcem u nogi uderzam delikatnie w uchylone drzwi. Tyle razy powtarzałam, aby zamykać je. Boli , jak  wiecie co??? Rozmasowuję miejsce cierpienia i czuję, że powinnam już dawno rozgościć się na sedesie... Pęcherz może tego nie dźwignąć. Dość!!! Zabrnęłam o
Czytaj więcej