PSYCHOPACI

Amadeusz poznałam w dość dziwnych okolicznościach...
Od samego początku imię chłopca,w jakiś magiczny sposób łączyło mi się z muzyką, z delikatnym brzmieniem harfy.
Do naszego spotkania doszło w dość nietypowy sposób.
Nawet lot na odległą planetę nie był by w stanie mnie zdziwić ,tak bardzo, jak właśnie to premierowe widzenie.
Tak,tak bo przyszłam zbyt późno i natrafiłam już nie na niego samego, co raczej na historię jego morderstwa, która jakimś dziwnym trafem wiąże się z kolejnymi trupami w tym mieście..

.

ALEKSANDRA , jego matka,szanowana florystka i była już harfistka, po jego zamordowaniu
nie odwiedza grobu dziecka przez lata...

No i teraz zaczyna się karuzela , jak to u Kaśki Bondy.

Jak jesteście wrażliwi to zażyjcie aviomarin, lub lokomotiw,
żeby zwrotek nie było.
Akcje i postacie zapętlają się dziwnymi zwrotami, bohaterami i miłością.
W mieście całkiem nieoczekiwanie ginie Zosia, dziecko Romki i młodego Polaka, którego mieszkańcy szybko okrzykują pedofilem i uznają winnym zaginięcia dziewczynki...
Miasto, jak to miasto rządzi się swoimi prawami i ludzie tutaj normalnie  ułomni, jak to w takiej aglomeracji:
Plotkują,  domyślają się,
prawdę przekręcają  ...

W przestrzeni wyciszonej
i zdziwaczałej nieco natury Aleksandry - niedoszłej harfistki, pojawia się jakby cień miłości- Paweł. Chłopak w trakcie trwania znajomości z Olą zaręcza się z młodą kobietą, której to
rodzina pomaga chłopakowi.
Wiecie jak to jest,
 zobowiązania rodzą kolejne i tak do usranej śmierci.

Jest i trzeci trup.

W takich okolicznościach pojawia się Hubert Meyer, najbardziej pożądany profiler
z trylogii Katarzyny Bondy.
Wspominałam o nim w odległym czasowo poście
"TYLKO MARTWI NIE KŁAMIĄ".
Nadal go lubię i dodam , że gość nabrał sznytu od czasu poprzedniej lektury...
Mimo wpadek i błędów profilera pozostaję pod jego urokiem do samego końca, a to u mnie zaprawdę niespotykana cecha, 
ta stagnacja zmieniająca się w prostą na funkcji XiY☺
No ... spokój mi tutaj Joanna, bo doliczymy do czterech.
Nie, kolejnego trupa to już w tej powieści nie dorysujemy, bo sìę nam nie zmieści...

W tym miejscu pozwolę sobie na małe sprostowanie.
Kaśka Bonda nie uśmierca wyłącznie. Buduje nieprzeciętne portrety psychologiczne bohaterów, ofiar i ich oprawców.
" FLORYSTKA" ukazuje twarz psychopaty w odcieniu różu.
Do ostatniej strony nie zgadniecie kim jest kat, tak zręcznie manipulujący swą ofiarą...