https://zolzatexa73.blogspot.com

Życie jest jak poker. Nowy dzień, nowe rozdanie i... Nowa ja... Jakoś specjalnie nie szukam pracy. Mam ten komfort, że robię to, co lubię. Tknęło mnie z nienacka . Znajoma napisała pościk na fb, to pomyślałam czemu nie. Wszystko potoczyło się zbyt szybko. Najpierw telefon. Generalnie asertywna jestem, a tu nic ... Moje "NIE" umarło w potoku jego  słòw ... Były kolejne telefony i dobra- nie mogłam mu odmòwić , tak bardzo nalegał. Trudno się dziwić, bo gdzie on znajdzie taką profesjonalistkę od zamieszania. W życiu trudno o dublera, a już w moim przypadku jest to wręcz niewykonalne. Dosiadam ognistego rumaka i dobijam na to biznesowe spotkanie, a chęci  miałam naprawdę , oj naprawdę miałam chęci...Nie mogłamprzypuszczać, że miejsca na parkingu nie będzie. Wcisnęłam się... Ja, jak to ja. Ostatecznie szczupła jestem. Wyszłam, tak ledwo, ledwo i ... Przecież musiałam te drzwi otworzyć, żeby w ogòle wyjść. Rysnęłam , a rysa na moje oko nie wyglądała tak źle, mieściła się w p

Kiedyś miałam psa. Był nie tylko przyjacielem domu. Ratował nas z największych opresji. Tak było i wtedy. Niby normalny wieczór u rodziny. Posiadówa do białego rana. Przez szkła lało się wszystko. Jakoś nikt nie miał ochoty opuścić pokoju, w którym gromadziła się cała rodzina. Świtało... No nareszcie można było pośnić, chociaż na krótko... Pies nie pchał się na afisz, ale w mieszkaniu na trzecim piętrze trudno o wychodek dla czworonoga.. Padło na niego. Nie marudził. Znał okolicę... Wyszedł Po chwili go przypiliło... Pies posłusznie powłóczył nogami za właścicielem. Trzask drzwi. Szybko do toalety, a pies jak to pies do michy z jedzeniem... Dlaczego szczeka na swoich???? Głosem nie znoszącym sprzeciwu uspokaja czworonoga. Jego krzyk ginie gdzieś w odmętach rur... Co się z nim dzieje???? - Dzień dobry, nie chciałem przeszkadzać. Czekałem, aż pan skończy-Postać misiowatego pięćdziesięciolatka, wyrosła przed nim zupełnie nieoczekiwanie. Pies pojawił się jak na komendę. Sta

Nie myśleć. Odmóżdżam się na fali. Filozofia wyrąbania głosi, iż należy nie zachowywać zdrowego rozsądku. Pokłóciłam się z nim. Wsiadłam w auto i oto jestem we Władysławowie... Życie jest piękne.

KoMi FATUM Jestem jak ziemia. Grawitacja jest silna. Przyciągam fatum... Zdążyłam tylko przyjechać. Nawet walizki do końca nie rozpakowałam, a tu już proszę państwa spada na mnie z wielką siłą galaktyczne doświadczenie. Miało być inaczej, pastelowo, zwyczajnie, bez kolizji. Gdzież tam można sobie życzyć urodzaju. Księdza w stułę musiałabym całować, aby udzielił mi rozgrzeszenia za pychę lazuru... Wędkarz od wielkiego dzwonu, na zdechłego piżmaka... Ryb nie przywiózł, bo nie zdążył. Spadł gamoń z rowera. Ręką jak bania... On do lekarza nie pójdzie, bo po co??? A co to on troki od kalesony, albo mazgaj??? Na końcu to przesadził siarczyście: " Nie jestem baba, żeby z każdą pierdołą do lekarza biegać" - Z nas dwojga synu to ja mam większe jaja i nie płaczę!!-  Mierzę go spojrzeniem bossa, bo mam go naprawdę dość. Lepiej niech popadnie w krótkie milczenie, bo jak pragnę zdrowia, awantura gotowa... Chyba się wystraszył... Zaczynam lubić to wcielenie. Brakuje mi czarnej

Komu one potrzebne??? W zasadzie to tak, jakbym stała się posiadaczką najdroższego SPA: I TATRY I MORSKIE OKO, na jednym eksponacie kobiecego ciała... W zasadzie... Mężczyźni za nimi przepadają... Dlaczego więc my??? Nie będę ukrywać, iż posiadanie Tatr wymaga nie lada elastyczności kręgosłupa, a panowie tegoż nie posiadają- myślę tu o wysokiej klasie elastyczności... Druga sprawa, iż cały czas poruszamy kwestię architektury z najwyższej półki, tam można sięgnąć tylko na paluszkach, a kunusik powinien z drabinki korzystać, pragnąc zaspokoić potrzebę piękna, podziwiając Tatry i Morskie Oko😁 Za każdym razem, gdy powracam do górnolotnych przemyśleń, dotyczących mojego wyżynowego krajobrazu, przypomina mi się moje ulubione opowiadanie Mastertona, w którym to zły mężczyzna zdradzał swoją kobietę, z każdą napotkaną " SUCZĄ" . Góra zaczynała patrzyć na to wszystko z trudnym do ukrycia obrzydzeniem. Postanowiła go ukarać. Mistrz sztuki uwodzenia wstaje pewnego ranka, prag

Trzasnęły drzwi. Zostałam sama z sobą na zewnątrz. Pieprzony wiatr - pomyślałam. Winowajca być musi. W środku został on: Dziadek z demencją, w stanie totalnego wygłuszenia, w śpiączce, z nogami, ale jakby bez nich. Dawno zapomniał do czego służą. Macam kieszenie w poszukiwaniu kluczy, mimo że jestem świadoma ich braku. Taka to przypadłość roztargnienia. Pozostanie mi drapanie w drzwi. Czas zamienić się w kotkę. Kurna i to nie działa. Zaczytałam się w Kingu i stąd ta wiara w teleportację. Dupa i to bez odzewu. Pozostaje ostatnia szansa!!! Okno jest ciągle otwarte. Co z tego, jak tyłek za ciężki. A mówili w młodości ogranicz ziemniaki, dbaj o dietę, to nic - tylko żarcie!!! Zostanę tu do wieczora- pomyślałam pogodzona że świeżym podmuchem wiatru... Nie, nie zdierżę tego dłużej!!! Obchodzę dom do okoła . Zaglądam przez szybę tarasową. Mój pyrkowaty nochal zostawia ślad dla policji kryminalnej. Śpi, niby nic nowego. Mógłby chociaż spojrzeć w moje przerażone, cią

Człowiek gatunek pokrętnej woli przetrwania, w ogniu nienawistnej plotki, w postaci zmutowanego grzyba na czubku języka... Byle więcej, byle gorzej, byle przesadniej ... Nie mam pojęcia, kiedy to nastąpiło... Szybko staliśmy się bronią, zagrożeniem dla normalności, zabójstwem dla samych siebie... W żyłach nie ma krwi. Płynie sobie frustracja, napędzana silnikiem ułudnej wyższości. Moje Ja najwyższe w galaktyce, dyktuje mózg poczynania człowieka frajera. Moje, moje, wypowiadają usta bez przesadnej skromności. Usta człowieka, bo człowiek to brzmi dumnie. Przesuwa się z głową na szczotce o imieniu szyja. W pozycji pionowej spogląda w dół na garstkę oddanej życiu. Człowiek z patologiczną konstrukcją, bojący się lepszych, szybkich. Bojący się skromnej miłości. Człowiek o imieniu ludzkim... To był mój sen o planecie Ziemia, na której nie ma cienia radości ze szczęścia innych. To był mój sen o Ziemianach,  pokrywających się namiętnie nasieniem nienawiści. Od pady człowieczeństw