MAŁPA - CZYLI ŚWIAT DAGMARY WIECZKO CZĘŚĆ CHYBA KOLEJNA

Najpiękniejsze zdjęcia są te najbardziej niespodziewane. Wiecie takie całkiem naturalne, pozbawione rysy sztuczności i jeszcze najlepiej, gdy są robione w gronie przyjaciół, a małpa nie należała do kliki Dagmary Wieczko.

Ona i Kaśka dobrze o tym wiedziały…

Nie rozumiała tego pani Iwonka w okrojonej przy biuście sukience.

No, jej to się Dagmara akurat nie mogła dziwić. Takie kobiety kochają małpy.

Ona i Kaśka wolały własne towarzystwo...

-Byłabym wdzięczna, gdyby mi was ktoś podmienił.- Dagmara pomyślała, że to musi być do nich. Pani Iwonka, od niefortunnego wypadku w toalecie, nieustannie je prześladowała.

Na to powinien być jakiś paragraf…

-Najstarsza grupa – czyli moja ukochana zerówka,

parami szykuje się do zdjęć- Zdjęcia. Matuchno, wyglądali wszyscy tak odświętnie, jakby mieli skierować ich w trybie natychmiastowym i przyśpieszonym do komunii świętej. Jeszcze tego brakuje, żeby pani Iwonka klęknęła przed panem z tą małpą,

która nie przestawała się jemu wyrywać.

- Nie podoba mi się to- Kaśka odwracając się w jej stronę, smyrnęła ją zbyt mocno w twarz końcówką zaplecionych warkoczy.

- Mnie też. Ta małpa nie należy do piękności-

- Głupia jesteś Dagmara. Ona powinna być w dżungli, a nie z tym brzydkim, wąsatym dziadkiem, który śmierdzi, jak Mucha po piątkowym spotkaniu z kolegami –

Dagmara nie miała pojęcia, czym śmierdzi ojciec Kaśki,

ale nie mógł to być zapach przyjemny, skoro

-Z tym trzeba zrobić porządek-

No tak, tylko Kaśka mogła wpaść na tak głupkowaty pomysł.

- Tylko co???-

Dagmara nie miała pojęcia jak wygląda baran, ale ona chyba teraz do niego podobna się robiła, bo całkowicie zbaraniała.

- Dagmara podejdź do małpeczki. Zrobimy wam cudne zdjęcie-

Pani Iwonka była tak słodka, że cukier ze wstydu zaczął się skraplać na szklankach z kompotem.

- Odwiąż zwierze! Natychmiast !- Zasyczała w jej ucho Kaśka.

- Nooo, ale jak-

- W spak ???- Nienawidziła w takich momentach przyjaciółki.

Małpa wyglądała naprawdę miło.

- Zrób to! Zwierze musi być wolne. Bądź fit i ekologiczna-

Dagmara na hasło ekologiczna- poczuła się zielona, jak trawa na działce.

Tam psy nie brudzą, jak przed blokiem, bo to nasza działka i im nie wolno,

dlatego ta zieleń to czysta ekologia.

Im szybciej to zrobi, tym zapomni wcześniej o pomyśle Kaśki.

Doskonale znała konsekwencje, ale jak wolność to po całości.

- Uśmiechnij się do obiektywu- Usłyszała głos fotografa. Zaraz się rozszerzy na twarzy, tylko upora się z tą smyczą… Zaraz, niech już nie będzie taki zniecierpliwiony...

Chyba się uporała, bo z tego strachu to zamknęła oczy całkiem

i słyszała tyko wrzeszczącą w niebo – głosy Kaśkę. Uszy zawsze miała dorodne to i słuch do pozazdroszczenia.

- Wolność! Precz z fotografem! Wolność dla Czity!-

Wiwatowało z nią całe przedszkole. Nie była bohaterką, a tak się starała. Nikt nie wykrzykiwał jej imienia. Nie otworzy oczu. Nie miała jakoś ochoty oglądać tego bałaganu. Przewidziała go przecież przezorna pani Iwonka.

- Czita, Czita u- cie –kaj! – To był Grześ. Piegus też był za wolnością.

Kiedy wreszcie zdecydowała się na odwagę i otworzyła oczy, za małpą biegał pan woźny. On chyba też nie potępiał wolności, o wszystko wyglądało tak, jakby pragnął pomóc małpie w odnalezieniu wyjścia ewakuacyjnego. No i jeszcze ta uśmiechnięta twarz Kaśki.

Niektórym to do szczęścia naprawdę wiele nie trzeba...