https://youtu.be/Xo9G9C6KvCE MÓJ PRYWATNY ĆPUN

https://youtu.be/Xo9G9C6KvCE

XXX

Od dwóch tygodni powinna mieć okres. To nie możliwe. Sprawdzała już kilkakrotnie zabarwienie białej bielizny. Nawet plamka nie kapnęła na majtki, żeby sprawić jej radość.

Zaczynała się na poważnie bać, bardzo, a nawet bardziej i nie chodziło tutaj wyłącznie o tę ciążę.

Po urodzeniu Klary, lekarz wyraźnie powiedział jej, że kolejna ciąża stanowi zagrożenie dla jej życia.

Stało się chyba to najgorsze. Nie poradzi sobie. Zdecydowanie to zbyt wiele. Tego wieczoru kręciła się, jak ten smród po gaciach z przysłów Tereski.

Nie potrafiła sobie znaleźć miejsca w żadnym z kątów dużego przecież mieszkania.

Zamykała drzwi na klucz. Już chyba wtedy nic do niej nie docierał, niczego nie słyszała i nie widziała.

Szła. To zapewne, bo zmieniała z każdą kolejną sekundą miejsce swojego pobytu.

Chyba była w parku. Nawet ta cisza wyzierająca z każdego liścia schowanego w ciemnościach, zdawała się jej nie przerażać. Plusk wody, jakby ją wyrwał z czeluści przemyśleń. Ryba, tak na pewno.

Szła przed siebie. Dopiero w tym miejscu zastanawiała się, która może być godzina.

Wychodząc z domu spojrzała w telewizor. Musiała być dwudziesta, bo słyszała wiadomości.

Stanęła. Co ją tutaj skierowało?? Nie miała bladego pojęcia, jak się tutaj znalazła?

Dopiero teraz poczuła strach przed tą ciszą. Powinna usiąść na tej ławce i przemyśleć wszystko.

Najchętniej nie wracałaby nigdzie i do nikogo. Przez chwilę zastanawiała się kim jest, jakby zgubiła własną tożsamość. Spoglądała na swoje szczupłe ręce, jakby w ogóle ich nie poznawała, jakby należały do osoby innej niż on sama. W geście rozpoznawania, przecierała tą nieznaną dłonią twarz.

Wskazujący palec przytknął opuszek do jej ust. Nawet ona wydawały się być całkiem obce.

Ktoś przysiadł się w mroku, tuż obok niej. Lampa rozjaśniała twarz starszego pana w przydużym kapeluszu i płaszczu zakrywającym jego korpus. Chyba nie był wysoki. Nie chciała nad tym się zastanawiać.

- Czy coś się stało? - Zapytał, gdy tylko zapragnęła, aby zniknął z tej ławki, na której usiadła z bliżej nieznanego powodu. Nawet chciała się wysilić, a gdy zapragnęła wymówić słowo, nic z jej ust nie wypadło. Pan oparł się o laskę drewnianą i chyba nawet zajrzał jej w oczy. Nie było to głębokie spojrzenie, a raczej pełen niepokoju wzrok, który błądził po jej nieświadomej twarzy, na której kładła się mżawka spadająca prosto z nieba. Drżała… To chyba zimno. Poznawała własne ciało. Starszy pan. Nadal tutaj był.

Patrzył się na nią badawczo. Przecież mu nie powie, że utraciła umysłową świadomość, że przygnało ją tutaj rozkołatanie. Chyba nawet nie chciał z nią rozmawiać, tylko patrzył badawczo.

Zupełnie tak, jak lekarz pierwszego kontaktu. Siedział tuż obok niej nadal, nadal to robił – patrzył na nią i stawało się to nieco żenujące… Poznawała tę skórę na wąskich nadgarstkach.

Palcami ponownie dotykała tej przy ustach.

Były jej. Zamknęła w domu swoje dzieci. Myśl poderwała jej pośladki, tak nagle, że milczący starszy pan spoglądał na nią bardzo zaniepokojony. Gdyby tylko wiedział, z czym borykało się jej serce…

Lepiej, żeby niczego nie wiedział. Zamknęła swoją głowę. Nie wypuści z niej ani jednej myśli. Niech nie czyta nieznajomy z niej, jak z gazety, z przeciętnego brukowca. Zostawi wszystko dla siebie...

Okres… Może dostanie. Chciała w to wierzyć.

Zbyszek urwał z nią kontakt. Powinna to chyba przewidzieć. Nie chciała. Po co znać przyszłość. Stało się. Może jednak ziemia rozstąpi się i stanie się cud. Zawsze to tylko parę dni, trochę kropel krwi mniej, a człowiek, jakby dużo spokojniejszy…

Ze Zbyszkiem spotkała się na krótko przed przyjazdem Damiana.

Zakończyli sezon wakacyjny powracając do normalności…

Damian. Kochała się z nim tak zapamiętale, jakby nic innego poza nim się nie liczyło. Zapomnieli się.

Nie, nie , nie!!!

To nie może być prawda. Wszystko się jeszcze ułoży.

Powinna już wrócić do domu. Dzieci. Zostały tam same.

Kaplica była nadal otwarta. Nie mogło być wcale tak późno. Dopiero gdy klęknęła wszystko w niej puściło .

Mokre od łez palce stały się nieprzyjemne w dotyku. Cała stała się nieprzyjemna. Dobrze, że makijażu nie miała. To by teraz pięknie wyglądała. Dlaczego, dlaczego to ją dotknęło?

Nie miała pojęcia, chyba zbyt wcześnie było, na jakiekolwiek pojęcie, czy to błogosławieństwo, czy też kara?

Dlaczego jej dotyczyła ??

Po raz pierwszy od lat odczuwała wstyd. Był ciężki i jakby głupi – głupi wstyd, pomyślała się żegnając się z Bogiem. Właściwie to jedyne, czego pragnęła, to położyć się spać i zapomnieć o wszystkim. Nie mogła tak od razu, bo wpierw potknęła się o bałagan.

- Dlaczego nie jesteście łóżkach?-

- A ty, dlaczego też nie???- Klara miała wybitną zdolność - zawsze ją rozbawiała swoją elokwencją i inteligencją, która odnajdowała miejsce na właściwej półce…

Spać. Może jutro wszystko się zmieni. Spać...

Kupi test ciążowy. Koniecznie o poranku. Zrobi to…