O MIŁOŚCI POWIEM CI ...

Sądzę, że zaznali jej wzajemnie. Gdy patrzę, jak zapina jej kurtkę i ostrożnie dopina zamek błyskawiczny pod szyją, żeby tylko nie przyciąć elegancko zwisającej skóry, atrapę korali, jak na szanowną damę przystało, 

żeby nie bolało i cierpieć nie musiała, 

bo ostatecznie to z nią przeżył te ostatnie pięćdziesiąt pięć lat i to jej sny śnią mu się co noc i to jej krzyk budził go w nocy, gdy śniła na jawie koszmary o których nie miała pojęcia i gdy myślała, że śni, a była to jawa, tylko jej głowa nie pozwalała jej tego przyjąć i gdy poszła do sąsiada w nocnej koszulinie, bo nie odróżniała już tego co jest realnym, a co wirtualnym wytworem głowy, 

zszedł po nią i zaniósł na rękach na piętro, jak prawdziwy Romeo swoją Julię, gładząc po rozczochranej czuprynie w geście uspokojenia, bez wypowiedzenia słowa, 

bo ono niczego nie zmieniało w ich miłości pełnej gestów dobroci.

Nawet wtedy, kiedy kategorycznie zabrania zastępowaniu jej w czynnościach domowych - rozumie. 

Gdy tylko kroi jej bułkę, bo jej nie wolno dotykać ostrych narzędzi, to wiem, że miłość jest niemową, werbalną kaleką, ciszą pełną gestów...

Wiem, że nie potrzebuje słów...

- Zabierz ten portfel, bo mnie uwiera  - Zatrzymuje się już po raz czwarty na drodze prowadzącej nas do domu. 

Nie mam pojęcia, czy pamięta, że pięć minut temu powtarzała tę samą kwestię. Chyba jednak zapomniała, bo ponownie wyraża swoją prośbę tym samym gestem postoju. 

Zatrzymuje się przy niej. 

Jest tak cierpliwy, jak skała, która podmywana przez wody przez długie lata, nie skarży się na żłobienia....

- Potrzebujesz go. Masz w nim dowód osobisty, i notatki z zapisanym adresem i numerem telefonu na policję, gdybyś ty się zagubiła, a ja trafił bym ponownie do szpitala, tak jak ostatnio po zawale, gdy zabrali mnie i operowali serce- Odpina jej kurtkę, żeby pokazać zapisany wielkimi literami adres i numer telefonu. 

Widzę, jak się uspokaja, nawet delikatnie uśmiecha, tak jakby ponownie miała osiemnaście lat.

- Nie boisz się ?- Patrzy mu prosto w oczy, które dokładnie wyrażają, to o co pyta.

- Czego?-

- Dobrze wiesz, że jak zadzwonię na policję, to już nie będę pamiętała, że zabrała Ciebie karetka, że jesteś w szpitalu i czekasz na kolejną operację, dobrze wiesz, 

że zapomnę o wszystkim, ale nie o tym, że jesteś. 

Dobrze wiesz, że jak połonczę się z komendą to zażądam, aby cię odnaleźli i do domu przywieźli... Dobrze wiesz, że zapomnę, ale nie o tobie .... -

Śmieją się tak przecudnie- jak zakochani gówniarze, którzy wyrwali się z domu i zapomnieli o demencji, starości, zapomnieli o wysokim ciśnieniu i o ryzyku kolejnego zawału. Śmieją się jak zakochani dyslektycy, którzy nie napiszą słowa kocham, nawet nie wypowiedzą miłości, bo żal im czasu na wypowiadanie...