BALLADYN

Historie opowiadana mają to do siebie, że im częściej je opowiadamy, tym dodajemy więcej cegiełek. Wychodzi z tego więcej i więcej. Pomyśleć, że początkowo było tak skromnie, wręcz minimalistycznie.
Z przekazem werbalnym jest, jak z potęgą. 
Nawet nie wiesz kiedy i przechodzisz do sześcianu. Ostatecznie zapętlasz się tak bardzo, że sam nie masz pojęcia, czy ta historia wydarzyła się naprawdę. 
Chyba tak - myślisz sobie i w tym momencie zaczynasz wierzyć, że mówisz prawdę. Gdybym przestała się zgadzać sama z sobą, dawno już w psychiatryku dobierali by na mnie kaftan. 
Skoro jednak nadal myślę, że nie bredzę, że to co jest fikcją, zawsze ma szansę okazać się prawdą, 
wszyscy są bezpieczni:
Ja, bo nadal cieszę się swobodą i oni, bo nie molestują mnie przymiarką trendy kaftana, dla niebezpiecznych psycholi, stanowiących zagrożenie dla otoczenia.
Być może nawet kaftanika.
Właściwie to nie. Wydaje mi się, że ta ostatnia opcja skierowana jest do niemowląt. Mam na to ciągle czas,
szczególnie w nadchodzącej starości, która traktuje poczciwego człowieka, jak pospolitego dzieciaka. Wtedy wrócę do kaftaników, pudrowanej pupci i pampersików . Patrzę z nadzieją w przyszłość: 
Mam jeszcze czas. Na wszystko mam czas.
Łapię się na fakcie, że nucę, starając się nie podśpiewywać, bo fałszuję ogromnie i z tego powodu staram się ust nie otwierać, żeby nie wyszło coś na głos: Mam czas...
Nie zgadniecie co porabiam dziś !
Umilamy sobie życie w podróży pitoleniem do potęgi - 
ja zaczęłam. Nie sądziłam, że współpasażer pobije mnie do sześcianu. To jemu i kierowcy sprzedałam jedną z moich największych przygód sprzed prawie 25 lat,
z dzikiego zachodu, ze strzałą pod sercem - no prawie....
Natychmiast po odebraniu prawka, zabrałam Malucha ojcu i poszłam się ... Ścigać. 
Powiecie - pierdolnięta, aż głupio się z tym nie zgodzić. 
Normalna to nigdy nie byłam...
Teraz będzie straszno....
Widzicie mnie ...
To, ja w tym zielonym  Maluchu. 
Jadę pod prąd, kolega natomiast w Ładzie zgodnie z kierunkiem ruchu. Nie pamiętam, czy wygrałam.
W każdym razie, za każdym razem, gdy przejeżdżam znajomą ulicą, koło Banku Głównego, w bezwarunkowym odruchu wnoszę ręce do nieba 
i już całkiem niekontrolowanym tonem dziękuję Bogu, 
że w tamtym czasie mało kogo było stać na auto...
Kierowca się zaśmiał, ale po chwili pyta, 
jakby coś mu zaświtało, myślę, że też normalny nie był, ale to tak po czasie, naszła mnie ta nietypowa refleksja :
- A dlaczego do Boga?-  
Patrzę na niego i myślę, że przecież garbatym krasnoludkom dziękować nie będę. On mi, że nie wierzy.
- To ty nie masz do kogo rąk wnosić?- Kieruję w jego stronę pytanie, bo wiem, że niektórzy są już przysposobieni, że nawet dziękować nie mają komu - nosz kurna single od poczęcia !
- No nie bardzo- Odpowiada mi błyskawicznie. No i wtedy, gdy mnie taki potężny żal docisnął, że on nie ma, a ja mam i że ten świat to jednak bardzo niesprawiedliwie jest skonstruowany i zagłębiając się w tę filozofię, prawie płakać zaczęłam i popadać w niekontrolowaną histerię, z odsieczą przyszedł on, Donjuan, tak duży, że nawet teraz uwierzyć mi trudno, bo nie dość, że siedział na swoim fotelu, to jeszcze bez biletu, tak myślę sobie, że nawet na gapę, przewiózł tyłek na moim siedzeniu. Frajerkę sobie znalazł, to korzystał.
- Opowiedziałaś historię z dzieciństwa. Mnie posrało całkiem niedawno. - Rozpoczął swoją balladę, a na pewno nie dali mu na chrzcie Januszek.
- Zalaliśmy się w trupa we wrześniu. Noc nas nakryła, 
to postanowiliśmy nie czekać, aż nas ranek kacem dobije. Motocyklami zdecydowaliśmy się wtedy wracać. - Kontynuował.
- Na wsi mieszkam. Moja stwierdziła, zanim ruszyłem, że na puste przeloty to nas nie stać, i do przyczepki mi klatkę z królikami wpakowała, żeby i one świat poznały za miedzą. Ocknąłem się, jak wydzwoniłem w coś sromotnie. Boleć wtedy jeszcze nie bolało, spirytus przecież najlepiej znieczula, a wypiliśmy wtedy nie po naparstku i nie w po dwóch. Nie żałowałem sobie przed wyjazdem i jak zobaczyłem, że na policyjnej Alfie się zatrzymałem, to pomyślałem, że nadal śnię i krzyczałem wtedy głośno, aby się od tego wrzasku obudzić, 
a tu kurwa nic... Jakby tego było mało, to policjanci, gdyby tylko mogli, to zabili by mnie na miejscu, tylko ich dużo było i w związku z tym świadków zbyt wielu. Chyba wygrał rozsądek, bo ku własnej rozpaczy przeżyłem i tylko dlatego się dowiedziałem, że aut starsze tylko kilka dni od tygodnia im rozwaliłem...
Zaczynałem chyba trzeźwieć, bo w pole spoglądałem i jeszcze gorzej się poczułem. Między radlinami, ubłoceni biegali za królikami policjanci. Szczypałem się bardzo dotkliwie, bo takie wizje mam tylko w snach, albo po pijaku. Zaczynałem wątpić już we wszystko...
Trzeźwiałem. Na wszystko było już za późno. 

Od tamtej pamiętnej nocy przez dwa lata nie zachodziłem do wiejskiego sklepu. Gdziekolwiek  się pojawiłem, tam mnie śmiechem zabijali.Przecież nie jestem żaden nieśmiertelny. Ostatecznie by im się udało, i żona byłaby długo niepocieszona, no chyba gdyby Heniek z kondolencjami dłużej zagościł i wyrko począł grzać...

Ludzie wbrew pozoru mają dobrą pamięć. To absurd, że tylu narzeka na efekt zapominania.
Jestem tego największym dowodem - Krzyknął, a ja nie miałam wątpliwości, odczuwając jego przeogromny tyłek, który przesuwał mnie w stronę kierowcy.
- Pamiętają i nie chcą nie pamiętać. -
- Co tak długo pamiętali ? - Wcisnęłam pytanie, bo mnie zainteresował.
- Nie mogli zapomnieć, że pijany zdewastowałem dwa policyjne wozy. -
- To poszedłeś po całości- Kierowca chyba też żył już zbyt długo tą historią.
-Też nie wierzyłem, a jednak. Auto,w które uderzyło obsunęło się na to, zaraz przed nim....
Wiecie, że jeszcze dzisiaj pamiętam pouczenie policjanta, gdy opuszczałem komisariat.-
Patrzyliśmy teraz oboje na naszego Balladyna.
:- A nie mogłeś tak dziesięć minut później wyjechać, szykowaliśmy się do powrotu na komisariat -

No, to jestem ciekawa teraz, kto z was Balladynka przebije swoją opowieścią???