WRZUCAM LUZ PRZY FASOLI

-
Deszczowe dni zarażają mnie nostalgią. Wszystko gdzieś pędzi, jakbyśmy żyli w totalnym wyścigu....
Kto pierwszy do mety...
Dzień, sen,noc....
Dzieciństwo, młodość, starość...
Stop...
Miłość,gniew, nienawiść...
Gdzie życie ???
Takie wiecie bez emocji.
Wstaje, dlatego,bo ranek jest jedyny w swoim rodzaju.
Jutro już nie będzie takiego nieba. Wczoraj było inne...
Ale dzisiaj...


"TRAKTAT O ŁUSKANIU FASOLI" Wiesława Myśliwskiego pokazuje piękno życia w jego banałach.
Nie ma tu przepychanki, pośpiechu do starości, nawet śmierć wydaje się urokliwa...

Bohater nie tylko zajmuje się pospolitym łuskaniem fasoli.
Czynnością umilającą mu życie,  jest odmalowywanie liter na nagrobkach:
"Ma pan rację, nikt nie ma interesu, aby coś było trwałe"
Jego rozmowa, właściwie to monolog,  wymusza myślenie.
W tym pędzie do trumny brakuje nam czasu na prozaiczne czynności.

"SKĄD SĄDZĘ ŻE ZMARLI MYŚLĄ
STĄD ŻE NIE WIEM CZY NIE MYŚLĄ"
Właściwie to nie rozmawiamy. Zasypiamy z telefonami przy głowie...
Słuchać, tego też już nie potrafimy...
Na to nie ma czasu ..
Trzeba pędzić , aby umrzeć trochę szybciej...
Wyścig na cmentarz...
Nawet tam nie ma już miejsc

Książka zatrzymała mnie w czasie... Historia życia opowiadana
przy ŁUSKANIU FASOLI jest tak prozaiczna,że człowiekowi robi się wstyd, że goni za czymś trudnym do określenia tymczasem tyle piękna jest w każdym dniu.
Pisząc o rzece Rutce nad którą się wychował ,dodaje:
"KIEDY LUDZI MOŻE COŚ PODZIELIĆ,
ZAWSZE ICH PODZIELI
I NIE TYLKO WEDŁUG RZEKI"
Bohater jest momentami groteskowy w swojej prostocie.
Pewnegocjacje wieczoru zebrano mu się  na posiadówie w pubie.
Sika a tu za ścianką słyszy głos..

Nie ma nic przyjemniejszego 
Jak żyć teraz


Komentarze

  1. Ken.G7 lutego 2019 17:05

    Jestem na razie na 50. którejś stronie "Traktatu...". Nie chcę go zbyt szybko skończyć, dlatego go sobie dawkuję. Literatura przez duże L.

    OdpowiedzUsuń
  2. ZołzaTexa7 lutego 2019 18:42

    Czytam ponownie.
    Jest tak jak mówisz
    Dawkuje przyjemność

    OdpowiedzUsuń
  3. Jaga10 lutego 2019 12:19

    Nostalgia i refleksja nad chwilą

    OdpowiedzUsuń
  4. ZołzaTexa10 lutego 2019 14:26

    Piękna książka Jaga.
    Czyta się ją powoli bo każde zdanie mówi o człowieku..
    Czy to nie dziwne , że człowiek który przed chwilą chciał utopić psy, wspomina o duszy???
    To jedno na miliony przemyśleń.
    W dodatku napisana stylem bez upiększeń.
    Jestem zakochana w jego piórze...

    OdpowiedzUsuń
  5. Mrs.Gorzka11 lutego 2019 11:58

    Uwielbiam tę książkę, dla mnie to jak miód na rany.

    OdpowiedzUsuń
  6. ZołzaTexa11 lutego 2019 16:46

    Doszło do tego, że niektóre jego złote myśli sobie notuje.
    Chciałabym zobaczyć tę historię w teatrze telewizji.

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

BOŻE CIAŁO

-
Obraz
W otchłani piekła, w ciasnocie, w opętaniu, w agresji , przemocy, sile, w gwałcie, rodziła się tęsknota za nadludzką dobrocią. Gdyby tylko mógł... Gdyby.... Najchętniej odpuściłby własne ciało, a wraz z nim to pomieszczenie, w którym smród testosteronu skraplal się pod sufitem w celi poprawczaka... Od pierwszej sceny tego filmu czułam całym ciałem przedziwną niemoc, jakby mój prywatny korpus tego dnia odmawiał mi posłuszeństwa i zbyt  mocno obciskiwało duszę, pragnącej wolności. Gra aktorska Bartosza Bielania zakopuje obojętność w głębokim grobie i chyba długo nie pozwoli jej na zmartwychwstanie. Nie do pomyślenia, aby w czasach deficytu człowieka na dobro, Komasa stworzył tak naturalne dzieło, jakby Matka Ziemia od lat nic nie robiła, tylko dobro rodziła. Nietuzinkowego więźnia, który ginie ze swą dobrocią w gwałtowności i agresji współwięźniów,  trudno nie pokochać. Chyba potwierdzi to każdy, kto obejrzał" Boże Ciało". Zastanawiałam się  kto, w przypa
Czytaj więcej

IDEALNIE NIEIDEALNA, CAŁA JA TADAM🙈

-
Obraz
W zasadzie, biorąc pod uwagę moją skomplikowaną naturę i sinusoidalny temperament, nawet nie będąc starą jędzą z czarnym kotem i szklaną kulą, powinnam przewidzieć taki, a nie inny piątkowy scenariusz.  Co z tego, gdy do wszystkiego dokłada się moja naiwna i pełna wiary w lepsze jutro osobowość.  Oczy powinnam zamknąć, zaraz po tym, gdy bez pytania się otworzyły, a nogi obciąć i podrzucić do sąsiada, a następnie użyć je, jako narzędzia szantażu i wyjechać na Kubę i palić cygara... Oczywiście, ja taka porządną jestem, że zaraz po tym, jak sobie pomyślałam, co mogłabym zrobić temu dobremu człowiekowi za ściany, to się popłakałam. 😭😭😭😭😭😭😭😭😭 Właściwie to popadłam w spazm tak głośny, że niedoszła ofiarą zapukała w dzielącą nas ścianę tak silnie, że zadrżałam. To nie był odruch pożądania, sąsiad szpetny jest i z ust mu pachnie całkiem nieprzyjemnie. Wracałam do siebie po przemyśleniach. TO też nie był najlepszy pomysł-😂🤣😂😝😛😝 te przemyślenia, 🙈to🙈🙈nie moje
Czytaj więcej

ŚLEPY ARCHEOLOG

-
Obraz
Obudziłam się po to, aby już nigdy nie dostrzec konturów świata. Ślepa, z oczami wypełnionymi pospolitą masą, poznawałam świat  zmysłami, których dotychczas nie brałam tak bardzo pod uwagę. Dotykałam dłoni, którą rozpoznawałam po szorstkości, po liczbie skórek i nierówności tuż pod paznokciem. Odkrywałam zakamarki świata, odliczając kroki. Stał się on tym, co mogłam i byłam w stanie zapamiętać. Był liczbami odliczanymi w głowie. Dziesięć kroków od postawienia stóp, tuż po wstaniu i zetknięciu ich z zimnym panelem dzieli mnie od biurka, tuż za nim lekko w lewo, tam są drzwi. Ćwiczę pamięć dzień po dniu... Wyczuwam palcami dłoni zimną metalową klamkę. Przedpokój jest tak wąski, że czuje pokładające się na mnie ściany. Palcem u nogi uderzam delikatnie w uchylone drzwi. Tyle razy powtarzałam, aby zamykać je. Boli , jak  wiecie co??? Rozmasowuję miejsce cierpienia i czuję, że powinnam już dawno rozgościć się na sedesie... Pęcherz może tego nie dźwignąć. Dość!!! Zabrnęłam o
Czytaj więcej