DZIKIE RÓŻE

-

- A panie co takie zmęczone????-
Zapytała młoda sprzedawczyni, patrząc na nasze twarze. 





- My??? - Spojrzałyśmy na siebie zdziwione. 
- A te zmarszczki??? - Wskazał na moje poradlone czoło.
- To od przemyśleń. Wyszłyśmy właśnie z kina.
Byłyśmy na ekranizacji " DZIKIE RÓŻE" - 
- Tak źle??- Pani wyglądała na przejętą naszym stanem. 
 - Dawno nie oglądałam tak dobrego filmu, z taką głębią i wrażliwością. Chyba się odzwyczaiłam - 
Wychodziłyśmy ze sklepu. 
Życie usłane jest różami, w których więcej kolców niż kwiatów. 
Nie przeżyje człowiek życia bez decyzji, za które nie raz przyjdzie mu leżeć podczas nieprzespanej nocy, zamiast relaksować się wypoczynkiem.
Krzywdzimy siebie, krzywdzimy bliskich,
ale wszystko można zmienić, przerzucając ciężar odpowiedzialności na siebie.
Nie będę tu streszczać filmu - nie warto. 
Warto obejrzeć. 
Nie jest dla wszystkich.
Jedynie dla tych, dla których myślenie nie jest zjawiskiem całkiem obcym i dla tych, którzy trzymają się z dala od oceniania...
Ocenianie to paragraf przeznaczony dla umarłych. 
Póki żyjesz nie jesteś w stanie przewidzieć z czym przyjdzie ci się zmierzyć....

Komentarze

  1. Giga14 kwietnia 2018 09:26

    Teraz nie czas na kino dla mnie, chociaż mnie zachęciłaś, teraz to ja czas poświęcam ogródkowi, żeby się nim cieszyć później :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. ZołzaTexa14 kwietnia 2018 11:37

      To Kino konesera dla wrażliwców.
      Warty przemyśleń wieczorową porą a rankiem ogródek

      Usuń
  2. Ewa ( Ind)14 kwietnia 2018 10:08

    Obejrzałabym. Ale nie mam gdzie. Poczekam na Netflix czy inną telewizję.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. ZołzaTexa14 kwietnia 2018 11:39

      Bilety tanie jak barszcz
      Spokoj i takie oderwanie od rzeczywistości, bo generalnie to każdy ma problemy ale każdy na swoją miare

      Usuń
  3. Dziubasowa16 kwietnia 2018 21:55

    Czuję się zaintrygowana! :)

    OdpowiedzUsuń
  4. ZołzaTexa16 kwietnia 2018 21:57

    Ze mnie ciągle nie spłynęły emocje

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

BOŻE CIAŁO

-
Obraz
W otchłani piekła, w ciasnocie, w opętaniu, w agresji , przemocy, sile, w gwałcie, rodziła się tęsknota za nadludzką dobrocią. Gdyby tylko mógł... Gdyby.... Najchętniej odpuściłby własne ciało, a wraz z nim to pomieszczenie, w którym smród testosteronu skraplal się pod sufitem w celi poprawczaka... Od pierwszej sceny tego filmu czułam całym ciałem przedziwną niemoc, jakby mój prywatny korpus tego dnia odmawiał mi posłuszeństwa i zbyt  mocno obciskiwało duszę, pragnącej wolności. Gra aktorska Bartosza Bielania zakopuje obojętność w głębokim grobie i chyba długo nie pozwoli jej na zmartwychwstanie. Nie do pomyślenia, aby w czasach deficytu człowieka na dobro, Komasa stworzył tak naturalne dzieło, jakby Matka Ziemia od lat nic nie robiła, tylko dobro rodziła. Nietuzinkowego więźnia, który ginie ze swą dobrocią w gwałtowności i agresji współwięźniów,  trudno nie pokochać. Chyba potwierdzi to każdy, kto obejrzał" Boże Ciało". Zastanawiałam się  kto, w przypa
Czytaj więcej

IDEALNIE NIEIDEALNA, CAŁA JA TADAM🙈

-
Obraz
W zasadzie, biorąc pod uwagę moją skomplikowaną naturę i sinusoidalny temperament, nawet nie będąc starą jędzą z czarnym kotem i szklaną kulą, powinnam przewidzieć taki, a nie inny piątkowy scenariusz.  Co z tego, gdy do wszystkiego dokłada się moja naiwna i pełna wiary w lepsze jutro osobowość.  Oczy powinnam zamknąć, zaraz po tym, gdy bez pytania się otworzyły, a nogi obciąć i podrzucić do sąsiada, a następnie użyć je, jako narzędzia szantażu i wyjechać na Kubę i palić cygara... Oczywiście, ja taka porządną jestem, że zaraz po tym, jak sobie pomyślałam, co mogłabym zrobić temu dobremu człowiekowi za ściany, to się popłakałam. 😭😭😭😭😭😭😭😭😭 Właściwie to popadłam w spazm tak głośny, że niedoszła ofiarą zapukała w dzielącą nas ścianę tak silnie, że zadrżałam. To nie był odruch pożądania, sąsiad szpetny jest i z ust mu pachnie całkiem nieprzyjemnie. Wracałam do siebie po przemyśleniach. TO też nie był najlepszy pomysł-😂🤣😂😝😛😝 te przemyślenia, 🙈to🙈🙈nie moje
Czytaj więcej

ŚLEPY ARCHEOLOG

-
Obraz
Obudziłam się po to, aby już nigdy nie dostrzec konturów świata. Ślepa, z oczami wypełnionymi pospolitą masą, poznawałam świat  zmysłami, których dotychczas nie brałam tak bardzo pod uwagę. Dotykałam dłoni, którą rozpoznawałam po szorstkości, po liczbie skórek i nierówności tuż pod paznokciem. Odkrywałam zakamarki świata, odliczając kroki. Stał się on tym, co mogłam i byłam w stanie zapamiętać. Był liczbami odliczanymi w głowie. Dziesięć kroków od postawienia stóp, tuż po wstaniu i zetknięciu ich z zimnym panelem dzieli mnie od biurka, tuż za nim lekko w lewo, tam są drzwi. Ćwiczę pamięć dzień po dniu... Wyczuwam palcami dłoni zimną metalową klamkę. Przedpokój jest tak wąski, że czuje pokładające się na mnie ściany. Palcem u nogi uderzam delikatnie w uchylone drzwi. Tyle razy powtarzałam, aby zamykać je. Boli , jak  wiecie co??? Rozmasowuję miejsce cierpienia i czuję, że powinnam już dawno rozgościć się na sedesie... Pęcherz może tego nie dźwignąć. Dość!!! Zabrnęłam o
Czytaj więcej