You never had It goot/the pushers are here",,😅😆 Nigdy nie było ci tak dobrze /Dilerzy jogurtów już tu są...

Muzyka mojej młodości- o matko, gdy to przeczytałam, poczułam się bardzo stara.

Nie szkodzi, przecież nie o mnie chodzi w tym poście...

Gdyby żył ten gość, to miałby z pewnością więcej lat niż ja.

Na swój sposób pozostał nieśmiertelny i odcisnął się piętnem sztuki na wielu potomnych....

Nie wiem, czy żyje ktoś kto nigdy nie słyszał jego gitary

Bóg niektórych naznacza takim talentem, którego nikt nie jest w stanie skopiować.

W tamtym czasie rodzili się mistrzowie. Wystarczy posłuchać tego tutaj...

Czapki z głów:

Nie można pominąć

To były wzorce na których kształtowały się pokolenia.

Brian May również na nich się wzorował. 

Niezwykle utalentowany gitarzysta, skromnego chowu i oddany tradycyjnym wartościom: Dom i rodzina,wkrótce pokazał się światu.

Patrząc na jego życie trudno uwierzyć, że egzystencja na tak wysokiej fali nie pozbawiła go złudzeń.

Mimo upływu lat May ma    na sobie tę samą jaskrawą koszulę i przetarte ciasne dżinsy .

Pozostaje właścicielem tej samej fryzury i niezmiennie powraca do pierwszej gitary skonstruowanej przez jego ojca, specjalnie ❤️ na jego potrzeby.

Czy może być piękniejszy podarunek od rodziciela, niż uwielbienie dla pasji syna?

Briana polubiłam najbardziej z całej tej trójki.

Ujął mnie skromnością, która zdawała się nie pasować do potęgi jego intelektu, umiłowania nauki na równi z gitarowymi gryfami.

Zastanawiałam się, obserwując koleje jego losu, jak silny musiał być jego moralny kręgosłup, żeby nie pęknąć pod naporem kolejnych zdarzeń...

Mój bohater mimo umiłowania muzyki, gitary i Hendrix-a

pragnie pozostać w Imperial College na studiach podyplomowych, by pisać pracę doktorską o ruchu pyłu międzygalaktycznego.

Zostanie astronomem.

Spędza nawet trochę czasu w Szwajcarii, prowadząc obserwację światła zodiakalnego i na prośbę sławnego astronoma sir Bernarda Locella, otrzymuje zaproszenie, by po zakończeniu studiów prowadzić badania astronomiczne w Jordell Bank Obserwatory.

Brian był przede wszystkim bystrym fizykiem...

24 października w obecności rodziców i tegoż ojca, który skontrułował dla syna pierwszą gitarę, Brian odebrał z rąk Królowej Matki w Royal Albert Hall, tytuł licencjacki.

Dokładnie w dwa dni  później wraz z grupą Smile odegrał support przed Pink Floyd..

Występ przed Floydami stanowił debiut grupy Smile.

Brian do końca pozostaje. sobą

Zdaje się, iż trudno mu było tak z dnia na dzień,
pozbyć się delikatnego afro na głowie i zapomnieć o skromnym ubranku, które cechowało studenta, a
nie rockmena.

Tym zajął się na dzień dobry Roger...

Jego też nie dało się nie polubić.

Roger uwielbiał kobiety.

Od początku oddawał się szaleństwu, ale zanim mu odbiło..

Roger studiował stomatologię i gdyby nie umiłowanie dla perkusji i pięknym kobiet, to pewnie by ją szybko skończył.

A mama ostrzegała, gdy syn wybierał się na College:

" Roger nie jedziesz tam po to, żeby znowu grać w jakimś zespole."

Taylor, zostawiwszy perkusję w domu, rozpoczął pierwszy rok studiów stomatologicznych na London Scholl of Medicine w Wchitechapel.

Dobra zaczynamy od początku. Koniec sami sobie dopiszcie, w zależności od poziomu kreatywności..

Roger urodził się w lipcu, 26 dnia tegoż miesiąca 1949 r.
Jego ojciec- Michael, był urzędnikiem w ministerstwie żywności.
Matka jego Winifred mogła mieć smykałkę do muzyki .
Jako dziecko grała na akordeonie.Gdy Roger rozpoczął naukę w Bosvigo Scholl, jako ośmiolatek zaczął zgłębiać tajniki gry na ukulele.
W 1960 r. jedenastoletni Roger otrzymuje stypendium w Truro Cathedral Scholl.
Warunkiem otrzymania, było uczestnictwo w występowach  podczas wszystkich szkolnych uroczystości, oraz śpiewanie w szkolnym chórze.
Roger już po 4 miesiącach edukacji dostaje się do prestiżowej
Truro Cathedral School
Tutaj, poprzez starszego kuzyna poznał Presley-a
i Jerry'ego Lee Lewisa , oczywiście za pośrednictwem gramofonu, panowie wtedy blisko nie byli.
Młody kochał muzykę
Na rzecz ukulele, przejął kontrolę nad gitarą akustyczną.
Po niej zainteresował się garami kuchennymi matki
Ojciec, aby ratować sprzęt przytargał z piwnicy stary werbel.
Wkrótce  Michael Taylor dokupił synowi nowy werbel wraz z malutkim talerzem perkusyjnym..
Po przeprowadzce do nowego domu nie przestawał walić w bębny.

To na grupie Diamonds wzorował się młody perkusista.
Tworzył zespoły,przechodził do innych, ale nie przestawał się uczyć.
Podpisywał nowe kontrakty muzyczne i bardzo poważnie , jak na swój młody wiek podchodził do planowania przyszłości z muzyką. Gdyby nie wypadek, któremu uległ wraz zespołem, przy zderzeniu z ciężarówką, nie wiadomo, jak skończyłaby się jego edukacja.
Stomatologia na którą się dostał, wymagała od niego  wkładu intelektualnego
i emocjonalnego .
Zespół The Reaction, którego Taylor był założycielem , funkcjonował tylko do pierwszych wakacji...

Sam Roger mówił o sobie:
" Założyłem zespół wraz z przyjaciółmi ze szkoły.
Wszystko zaczynało się w szkole, aż w końcu kiepskie zespoły stawały się dobre (...) Zawsze byłem liderem i stanowczo dążyłem do celu"
Ten cel osiągnął.
Chyba nawet w najśmielszych oczekiwaniach nie przewidywał, że szczeble drabiny zaprowadzą go tak wysoko...

Bomi Bulsara pracował, jako skarbnik Sądu Najwyższego w służbie gubernatora brytyjskiego.
Jego żona , Jer
przyjechała za nim z
ZANZIBARU
Wypłynęli z miejsca, w którym korzenie zapuściła wcześniej liczna społeczność Parsów ze  stanów GUDŻARAT
w zachodniej części Indii
Oboje małżonkowie byli wyznawcami
ZARATUSZTRIANIZMU

Młody Bulsara urodził się w dzień, w którym wyznawcy obchodzili NOWY ROK
JEGO imię
FAROKH
było niezwykle popularne wśród wyznawców tej religii, ale on chyba do końca życia żył nie pogodzony z własnym imieniem, religią, a przede wszystkim z pochodzeniem.
Egzystował z piętnem, które niszczyło go destrukcją niepowodzenia się ze sobą.
On grał.
Nie lubił się tak bardzo, że odgrywał kogoś, kim pragnął zostać
Ostatecznie zgubił w sobie chłopca, którego nigdy nie potrafił polubić...

Z biegiem lat kompleksy, tuszowane ciągłą maskaradą, przeradzały się w przerośnięte ego.
Młody Bulsara od najwcześniejszych lat czuł całym sobą muzykę,teatr i sztukę. Właściwie wiecznie powtarzał, że stanie się największym wokalistą na tym świecie i tu akurat się nie pomylił.

Może wróćmy do rodziny Bulsara, która wiodła życie na wysokim poziomie materialnym  w starożytnej części Zanzibaru, żeby zrozumieć przed czym uciekał ten chłopiec...

Bulsara już w wieku pięciu lat zaczął przejawiać zainteresowanie muzyką. Zauważono to, kiedy trafił do szkoły prowadzonej przez zakonnice.
W 1955 r. rodzice uznali, że większe szanse rozwoju da chłopakowi szkoła z internatem w Indiach.

Dlaczego Bulsara wstydził się swojego pochodzenia?

Nigdy na to pytanie, nie sprecyzował właściwej odpowiedzi . W każdym bądź razie, to w tej szkole chłopak wodził rej wśród uczniów przygrywając na pianinie, zasłyszane w radio melodie. Od dziecka był nieśmiały.
Kompleksów przysparzały mu ogromne zęby.
Zakrywał je umiejętnie wargami.
U schyłku kariery zapuścił wąsa.


Przez swą nieśmiałość bywał szalony i nieprzewidywalny.
Tak mu zresztą pozostało....
Chłopcy z ławy szkolnej, dość wcześnie stworzyli zespół.
The Hectics,przybliżało to
Bulsara z każdym krokiem do kariery wokalisty...
Początkowo chował się za plecami przystojnego kolegi...

Młody Farrokh nie akceptował u siebie niczego, nawet imienia.
Zmieniał wszystko co przypominało mu o pochodzeniu...
Po przeprowadzce do Londynua zmienił swoje imię  na Fred
To był dopiero początek....

Nim  opuścił technikum, by rozpocząć studia w szkole plastycznej, jego gusta muzyczne kształtował już

Z przyczyn częstych koncertów w Londynie, gdzie Freddy podjął studia, chłopak nie nadąża z materiałem szkolnym.
Muzyka była jego życiem. To pewnie tutaj, na
londyńskim Saville Theatre 29 stycznia 1967 roku ,
nie mając pojęcia, iż los złączy ich na zawsze,spotkali się w tłumie na koncercie Hendrixa  z Brianem Mayem.
Freddie, który rozpoczął studia na wydziale projektowania mody. Wraz z Markiem Maldenen byli jedynymi mężczyznami na tym kierunku.
Dlaczego College na Ealingu???
W 1966 r. lista studentów szkół plastycznych, którzy postanowili zostać gwiazdami rocka, stawała się coraz dłuższa:
Townshend,Ron Woody, Charlie Watts, Jimmy Page, Eric Clapton...
Miłość Bulsara do Hendrixa stawała się jego obsesją.
Nie opuszczał jego koncertów, na zajęciach improwizował jego kunszt,używając zamiast gitary, linijkę.
W tym czasie powstaje zawiązana przez Tima Staffell , Briana Maya  grupa SMILE, w której Roger wali w bębny

Freddie Bulsara kręci się koło kapeli od samego początku. Zalewa grających całą masą pomysłów.
Wkrótce staje się częścią zespołu...
Wszyscy go uwielbiają.
Freddy już wtedy powtarza
 nieustannie, że
będzie największym wokalistą . Występy pozwalają mu na przełamanie własnej nieśmiałości.
Młody Bulsara zaczyna komponować
Bohemia Rhapsody, aby ją ukończyć po kolejnych 7 latach.

Tymczasem zarabia
na życie nosząc bagaże na lotnisku, lub...

O tym muszę napisać...
W tamtym czasie Freddy sprzedaje buty na stoisku znajomego muzyka.
Któregoś dnia pojawił się tam Dawid Bowi.
To był czas kryzysu finansowego dla obojga. Muzyka nie stać było na upatrzoną parę butów, które w geście przyjaźni podarował mu wtedy Bulsara.
Nie byli nigdy przyjaciółmi, ale zagrali razem po latach.

Płyta nad którą pracowali wspólnie, stanowiła ogniwo ich konfliktów.

Łączyła
ich miłość do muzyki
Zanim powstał zespół i pojawiła się nazwa, Freddy postanowił , z racji królewskich marzeń , iż będzie nazywał się Mercury

Już w początkowym okresie charakterystyczne, nieco przerysowane zachowanie wokalisty na scenie budziło kontrowersje , podobnie, jak sposób w jaki trzymał w dłoniach statyw mikronu.
Geneza zachowań Freddy- go owiana była legendą i mitami.
Sądzę, że to był jego prywatny sposób na kompleksy, które w całkiem nieuzasadniony sposób, zakotwiczyły się w jego psychice.

Taylor twierdził, że to właśnie on był twórcą nazwy zespołu:

" Mówiłem na Freda:
STARA CIOTA
THE OLD QUEEN"

Pozostali członkowie są innego zdania.
Uważają, że nazwę wymyślili, aby było majestatycznie, a twórcą pomysłu był sam Mercury.
Zdaniem Rogera, miała symbolizować królewskie otoczenie.
Pracowali  w tamtym okresie na KENSINGTON.
Zbierała się w tym miejscu dość ekscentryczna grupa ludzi.

" Of Mother Mercury, what have you done to me?"
Mercury od początku był pretensjonalny.
Na scenie zajmował każdy najmniejszy kawałek przestrzeni
Po zejściu z niej natychmiast zamieniał się w nieśmiałego Bulsara, który szukał samotności.
Tworzeniu tekstów i muzyki, w której uczestniczyli wszyscy członkowie zespołu, towarzyszyła atmosfera konfliktu.
Gdy zaczynało być niedobrze,
w szczytowym momencie Mercury przejmował kontrolę używając zwrotu" kochaniutki" narzucając każdemu z muzyków własną filozofię .

18 września 1970 r. dziewczyna Jimiego Hendrixa znalazła jego zwłoki w hotelu Samarkanda w Notting Hill.
QUEEN, znajdowało się na rzut kamieniem od tego miejsca.

Postanowili improwizować wersje kompozycji  Hendrixa.
W hołdzie muzykowi Mercury i Taylor zamknęli swoje stoiska na Kensington Market...

Niedługo po tym w życiu Mercurego zagościła Mary.... Pozostała w nim na bardzo długo....
Poznali się w butiku, w którym pracowała.
Na randkę zaprosił ją Brian May. Nie zaiskrzyło.
Mary została  z Mercurym.

Przez lata zmieniali mieszkania, żyli w nędzy, podróżowali.
Mary szanowała wolność wokalisty.

Dlaczego napomknęłam o kobiecie Merkurego , o przyjaźni tych dwojga o zaufaniu?
Dla mnie najważniejszą kwestią w życiu jest człowiek. Merkury
stworzył coś niesamowitego w muzyce, przełamał bariery i stereotypy. Udowadnił sobie i innym , że można, że warto marzyć.
7 października 1979 roku Mercury zostaje zaangażowany do projektu :
THE ROYAL BALLET COMPANY.
Entuzjazm i zaangażowanie pozwalają mu się rozwijać.

Robił zawsze  w życiu to , co chciał.
Zgubiło go przerośnięte ego, pieniądze i skrywane przez lata kompleksy.
Destrukcja tryumfowała.
Życiem Merkurego była scena. Pozostali muzycy schodzili z niej po koncercie i wracali do swoich rodzin.
On nie miał dokąd wracać.
Kokaina, narkotyki, partnerzy, niszczyły w nim człowieka..

Nie wierzę, że aż tyle napisałam.
Przepraszam.
Wszystko przez to, że pozostaję pod urokiem książki.
Przykro mi, że skazałam Was na tą treść.
Przeszłam samą siebie
Czytając niesamowitą biografię napisaną przez znawcę muzyki i kultury
Marka Blace, poczułam muzykę .
Zaraził mnie ,zawartymi w
znakach dźwiękami...

Gdybyście mimo wszystko,
zapragnęli poczuć to co ja, to koniecznie otwórzcie tę książkę.

To historia ludzi, którzy nie przestawali marzyć..