W tym wieku to można wszystko.... Wszystko zgonić na demencję

Biegam, bo myślę i chcę jeszcze trochę pomyśleć. 
Może mi wyjdzie.
Nie... W tym życiu, to już nie. Wszystko tu tak kiepsko doskonałe.
Biegam , bo jak się rozpędzę to nie zauważę...

Czego?

Przejścia na drugą stronę lustra.
Tylko, żeby już swojej gęby nie oglądać, bo nie chce mi się... To też staram się szybciej " popierdalać" , żeby zdążyć na drugą stronę...
Oczywiście do mistrzów mi daleko, ale staram się.

Będę latać. Jeszcze trochę.  Przynajmniej się postaram. Nie męczę się już tak na mokro,
jak ta staruszka, z którą staram się oswajać. Fakt ten wpisuję w sukces. Moczyć się jeszcze zdążę, ale to, jak pożyję …
Wracając do techniki, to na pierwszym kilometrze straciłam oddech, ale tak mam zawsze
 ❤️ serce wtedy nawiązuje  relacje z ciałem.
Powinnam się przyzwyczaić. 
Powiem nieskromnie, strasznie nieskromnie - 
odniosłam takie dziwne wrażenie, gdy tak sunęłam od piątego kilometra, że urodziłam się po to, aby biec....

Dobra, dzisiaj tak myślę. Jutro będzie inaczej.
Pewnie wstanę i zajęczę. Obym się w pionie utrzymała
Wszystko przez to, że zapominam się rozciągać...
Trudno się dziwić, że zapominam. Stara jestem, to muszę mieć jakieś wady...
A propos starości. Tak mi się dzisiaj wydarzyło, 
żeby nie było, że się chwalę,
ale wymusiłam pierwszeństwo.

Przeprosiłam.

- Mamo, on Cię nie słyszy!-
- Jego problem. Kulturalna jestem.-
- Nie piratuj. Nie wypada-
- Jak nie wypada??-To gówniarz, będzie mnie ustawiał.
- Mnie już wolno wszystko-
- Jak wszystko? Trochę siara , jak policja Cię zatrzyma-
- Dobrze, że o tym wspomniałeś. Gdyby doszło do takiej sytuacji, to pamiętaj:
Ja mówię, że stara jestem i mam demencję, a Ty, że opiekunem moim jesteś i ,
że w samochodzie, za kierownicą uspokajam się, 
z wszelkich napadów agresji, które dotykają mnie często, w przypadkach izolacji od pojazdów, że sklerozę mam 
i wtedy szybko, wszystko zapominam -
- Boż... mamo, czy Ty się słyszysz??? -
-Czy słyszę. Synu, ja głucha, jak pień jestem. W tym wieku, to już się niczego nie słyszy. To niezdrowe dla psychiki serca i empatii. Im człowiek mniej wie, tym zdrowiej żyje. Dlatego takie stare baby słuch tracą, słyszeć zbyt wiele to destrukcja. 
Zapamiętaj sobie:
Przed pięćdziesiątką kobiecie wolno wszystko. 
W dodatku, każdą niedorzeczność
można zrzucić na menopauzę, bo baby świrują wtedy strasznie. Faceci nie mają tyle szczęścia.
Do śmierci zmuszeni są żyć normalnie...
Czasami to im nawet współczuję...-
- Cieszę ❣️ się, że Ty się cieszysz mamo. 
Lubię, gdy nie gadasz już tyle o śmierci-

-UMRZESZ, UMRZESZ!- Zażartowałam.
Jako dzieciak, wypowiadana w taki sposób kwestia, była najgorszą klątwą.
Dziś taki zestaw, niesie w sobie pewną niedorzeczną radość. 
ŻYJEMY Z WYROKIEM ŚMIERCI OD URODZENIA. 
OSTATECZNIE, TO MOŻNA SIĘ PRZYZWYCZAIĆ.

Jeszcze jedno kochani. 
Nie ma się co przyzwyczajać do życia. 
Ostatecznie może się okazać , że jesteśmy jak koty, które
srają  do kuwety z przezorności, bo ktoś im wmówił, że nie mogą być lwami...
A lew, to wiadomo...


 Pięknie o powołaniu do życia napisał 
Adam Szustak OP w wydaniu :
" STRASZNA KSIĄŻKA".

Sugerując powyższy zestaw, zdaję  sobie sprawę, że akurat ta historia nie jest przeznaczona dla każdego. Wymusza deko dojrzałości i świadomości, a kolejne deko otrzymasz dopiero
po pierwszym rozdziale. Nie są długie.Wymuszają przemyślenia
Wiadomo, że myślenie boli. Cóż...
Ten proces czasami jest konieczny , aby procesor się nie przepalił, więc jeśli chcesz go zachować, to tak po prostu , na pięć minut zamknij oczy i pomyśl o słowie, które przeczytałeś...

Nie o moim, bo pieprzę trzy po trzy , para piętnaście, o tym co na temat życia ma do powiedzenia ten człowiek, a w moim mniemaniu jest wielki...
Przeczytałam wolno, bo stara i ślepa jestem i myślenie już nie takie tęgie
( piszę , bo może ZUS się zlituje, bo o rentę się staram i w mieście tak
mało parkingów...), 
a jak przeczytałam i w myśleniu się rozkręciłam, 
to sięgnęłam po jego kolejną

"Szusta Rano " to zupełnie inna bajka.
Nawet mi się spodobała. Szczególnie fakt, że potrzebowałam kopa w tym czasie w postaci motywacji na każdy dzień. Znalazłam to tutaj. Książkę czyta się, jak kalendarz. Nowa data, otwiera zupełnie inne możliwości i to jest pocieszające w przemijaniu i w spadających kartkach kalendarza, a czas zaiwania, bo właśnie spostrzegłam sporo zniczy w sklepach...
Cytaty mądrych tego świata, zgromadzone na kartach książki, przypominają, że jesteśmy tak długo głupi, 
puki nie spostrzeżemy, jak wiele jeszcze możemy od życia się nauczyć....


Na koniec zostawiłam powieść, dość niesamowitą.
Bohaterka niespodziewanie staje się ofiarą gwałtu.
To całkiem mała dziewczynka, która w etapie rozwoju, ma za sobą pierwszy cudowny pocałunek z kolegą ze szkoły. Opis samego gwałtu, zupełnie nieprzewidywalny, dość dziwny, odbiegający od rzeczywistości przemocy, bo pisze o nim dziewczyna, ze swojego nieba.
Litery są tęsknotą, za matką ojcem siostrą i bratem ..
Historia tragedii odmienia los wszystkich i tych co pozostali na ziemi i dziewczynki, która długo wyrywa się ze swego nieba, do nadal żyjących bliskich i przyjaciół. 
Początkowo, czytając pierwsze rozdziały, 
myślałam, że to książka dla małolatów.

Skoro zbliżam się do wieku wiadomego, to wolno mi wszystko, nawet czytać...

Mawiają : 
Nie oceniają książki po okładce, 
a człowieka po wyglądzie.
Rozczarowałam się, ale w tym pozytywnym znaczeniu słowa. Zobaczyłam życie oczami dziewczyny, która wyrywała się do niego przez wiele lat, nie mając prawa pozostać, wśród tych, za którymi tak bardzo tęskniła.
Książka pięknie pokazuje, że pogodzenie się z tym, czego się zmienić nie da
jest furtką, do nowego...

Na wszystko potrzeba czasu.
Dziękuję Olitario,

https://tamaluga.wordpress.com/2019/09/01/nostalgia-aniola/

 za polecana przez Ciebie
książkową pozycję
"NOSTALGIA ANIOŁA"

NA ZAKOŃCZENIE KOCHANI:
ŻYJMY I CIESZMY SIĘ ŻYCIEM, MIŁOŚCIĄ, DZIEĆMI, ICH DORASTANIEM, PASJĄ
 I TĄ CHWILĄ..
♥️💓