Choroba cywilizacyjna mało higieniczna pospolicie i bez obycia zwana MIŁOŚCIĄ

Wiecie, jak to jest, jak kobieta nie ma co robić????
Nudzi się...
Kółko różańcowe zamknięte,
robótki ręczne już nie te co na szkolnych
 zpt - ach
Z tej niemocy to jeszcze zatwardzenie doszło...
Kobieta w takich warunkach jest zniesmaczona życiem.
Szuka, sama nie wie czego...
Jest jak pies pozbawiony węchu.
Goni własnego ogona...
No...
Tak jak ona...
Narażona jest w tym wszystkim na uległość.
Oddaje hołdy najniższym popędom.
 W pierwszym odruchu
popada więc w  rozpacz.
Depresja jest zaraz po złamaniu i dopada ją szybciej niż przeciętnego alkoholika.
 Depresja phi...
Ona, żeby dołożyć sobie i znaleźć się w czarnej dupie, to bierze taka i co robi???
No nigdy nie zgadnięcie,!!!
No bierze i się taka
 z tej rozpaczy...
ZAKOCHUJE!!!

Cudownie by było, żeby ona tak na serce zamogła, bo jak ludzie się zakochują to podobno są bardziej sercowi.
Nie ONA.
 Jej najpierw na mózg pada i zaraz potem na oczy...
-Bo wiesz... On taki inteligentny jest-
Zaraz stwierdziłyśmy, bez obdukcji i diagnozy, że wodogłowie ją toczy...
- No i, że... Taki... Eh... przystojny -
Jak nic kurna ślepota!!!
Ostatecznie zaćma, ale na to wydaje się za młoda. Bo wiecie ona w moim wieku jest, a ja wśrōd starców osiemdziesięcioletnich chowana, za nastolatkę uchodzę.
Co zrobić - takie plusy.
Wracając do minusów.
-On taki zaradny, eh - wzdycha tak miękko, że jajko na miękko by się zawstydziło...
Długo myślałyśmy co z nią począć, bo już tak nam było żal tej kobieciny w tym amoku chorobowym,
że ustaliłyśmy co poniżej następuje :
Przypierdolić przyjaciółce w ciemnym zaułku z drewnianego bejsbola,
tak żeby woda z głowy uszła i w ten sposób uzdrowić ją, jak Nowak :
"Bejsbol" który leczy!
Tym samym uwolniwszy wzrok od bielma ślepoty i doprowadziwszy go do stanu używania, zapakować delikwentkę
w worek.
Nie miałyśmy ochoty jej oczywiście uśmiercać, tym bardziej, że od kiedy się zakochała sztukowała drogie paznokcie, bardzo drogie - tu dodam,
więc nie chciałyśmy jej ich połamać
i nogi goliła dokładnie, tak bardzo, że mogłyśmy, przez zwykłą nieuwagę tylko,
tę delikatną skórę tu i ówdzie jej poobcierać.
Tak więc postanowiłyśmy, że przetrzymamy ją w nocy w piwnicy, ślepa jest to nie pozna w czyjej jest, i nad ranem, kiedy słońce w maju ostro świeci, wypuścimy ją jak królika na dywanik 100 kilowego, przystojnego, flamastrem popisanego.
 Może stanie się cud i dobry Bóg z głuchoty delikwentkę uleczy...
Możecie się śmiać i tak nie słyszę...

Wypiłyśmy wodę licheńską, tak na oczyszczenie , przed akcją
i dalej tego bejsbola papierem gładzić żeby jej głowy zanadto nie porysowć, bo głowę, pomijając to wodogłowie, to miała nawet niczego sobie..
Wypuściłyśmy ją nad ranem z worka jutowego na włochaty dywanik stu - kilogramowego...
Tym bejsbolem to chyba zbyt mocno przywaliłam...
Jak wyskoczyła z tego jutowego worka, jak go zobaczyła, to nawet nie zdołała dosłyszeć jego elokwencji i erudykcji - tak wydarła...
Teraz najgorsze...
Nie możemy jej odbić spod Częstochowy...
Kto pomoże???

Ps.
Wszelkie podobieństwo do realnych bohaterów jest niezamierzone.
Postacie są na prędce wymyślone typowo pod potrzeby tej realnej bajki o Kopciuszku z WODOGŁOWIEM