ATRAPY

-

Odnoszę wrażenie, że wszystko jest powtarzalne, mdląco przewidywalne, niechlujne w swoim wymiarze.
Kobiety uganiające się za miłością,
łykające tanie komplementy od których puchnie ich ego.
Przechodzą na dietę. Żywią się urojeniami. Są jak kury....
Szukają ziaren....
Stuk puk...
Trawią...
Wydalają...
Szukają dalej ...

Jeszcze Ci Judasze w skórze przyjaźni.
Tani manipulanci.
Kreatorzy kosmicznej przyjaźni:
- Jak będę spadał to mnie złap, a jak umrę to pochowaj-
Chuj z Wami przyjaciele emocji.
Zapalę znicz...
Śmierdzi przeszłością...
Tak wygląda starość. Widzę kontury śmierci.
Robi się nudno...

Mężczyźni bez oręża, poszukujący...
To parcie na męskość ich przygniata.
Przypominają rozdeptanego przez życie robaka....
Tego się nie sklei...
Możesz przypiec, przypalić, możesz życie nosem wciągnąć...
Jest za ciężkie...
Nie ogarniasz...
Już Ci się nie chce improwizować...
Kurna lepiej się połóż i prześpij to życie...
Podnieś spodnie. Opadły Ci do kolan...
Cóż i to było do przewidzenia...
Przewrócił się...
Dupą świeci...
Dupa nie mężczyzna...

Dzieci ...
W nich nadzieja.
Utalentowani manipulanci
niedorosłych dorosłych...
Jest nadzieja, że się nie zanudzę...

Komentarze

  1. Mozaika rzeczywistości4 maja 2017 17:20

    Witaj!

    Ciekawy wpis, miejscami do podpisania się całym sobą przeze mnie. A końcówka szczególnie mocna z tym obrazem.

    U mnie chmury i zapowiedź deszczu, który nie przychodzi. Nie lubię takiej pogody, zawieszenia takiego i już.

    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  2. ZołzaTexa4 maja 2017 17:27

    Oj tak pogoda i u mnie, rzekłabym pod psem, ale obraziłby się Azor😃
    Maj mógłby stać się słonecznie majowy
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  3. Arte4 maja 2017 20:07

    aż,,,czemuż to nie są moje sowa....zayebioza. Własnie tak. dosadnie, Brawo! :D

    OdpowiedzUsuń
  4. ZołzaTexa4 maja 2017 20:15

    Świat w pawich barwach Arte😂😁😀

    OdpowiedzUsuń
  5. Mozaika rzeczywistości5 maja 2017 13:53

    U mnie pogoda niby lepsza niż ostatnio, ale deszcz jakoś się snuje w chmurach, co pojawiają się na niebie raz na jakiś czas. Maj taki dziwny można rzec.

    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  6. ZołzaTexa5 maja 2017 15:28

    Cóżnie senność dobija. Zmuszam się do życia...

    OdpowiedzUsuń
  7. Agnieszka5 maja 2017 15:37

    Pogody nie zmienisz - chyba że wyjedziesz gdzieś daleko - za to sposób myślenia i patrzenia na wszystko...owszem. Dlaczego by nie spróbować?

    OdpowiedzUsuń
  8. ZołzaTexa5 maja 2017 15:54

    Szybciej pogoda się zmieni niż moje postrzeganie świata.
    😂😁😀
    Lubię go,
    A ludzie... Cóż mają prawo do odmienności😁😂😀

    OdpowiedzUsuń
  9. DziennikKobietyKtóraWszystkoMoże5 maja 2017 16:33

    Bardzo ciekawy i trafny wpis. Bardzo intrygujący tytuł. Mi też to wszystko wydaje się zszarzałe, nudne. Łącznie z tymi kobietami. Tych to już wcale nie rozumiem.

    OdpowiedzUsuń
  10. ZołzaTexa5 maja 2017 17:31

    Faceci???!!!
    To dopiero ewenement, czują huć zagubionego w Andach Indianina i nijak azymutu nie potrafią odnaleźć
    Pozdrawiam serdecznie

    OdpowiedzUsuń
  11. Mozaika rzeczywistości5 maja 2017 20:33

    Ja to jednak urodziłem się w dobrym miejscu. Bo czasem tak narzekam, że szok. Jak jest za zimno, narzekam, jak upał, narzekam, za mało zajęć mam, narzekam, za dużo, narzekam. Ostatnio najbardziej na pogodę narzekam. I też śpię niepostrzeżenie jakoś w dzień. :)

    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  12. ZołzaTexa5 maja 2017 20:43

    Życie jest tak długie, że czasami trzeba sobie je urozmaicić marudzeniem, albo zwyczajnie przespać najgorsze, oby nie trwało zbyt długo, bo przyjdzie nam obudzić się w Wigilię i znów źle , bo karp bo pierogi, bo śniegu nie ma a na klapki za ciepło😂😁😀

    OdpowiedzUsuń
  13. Mozaika rzeczywistości5 maja 2017 21:08

    :) Mnie w ostatnie Święta dopadło tak, że szok. Ale już się z tego wszystkiego jakoś otrząsnąłem i idę dalej. Poza tym zawsze się może znaleźć coś, na co można ponarzekać. Przynajmniej ja tak mam.

    :D To by było jakby ktoś miał taki sen wiosenno-letnio-zimowy.

    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  14. ZołzaTexa5 maja 2017 21:47

    I przespać te szare dni i obudzić się w nowym rozwiązaniu😋

    OdpowiedzUsuń
  15. Mozaika rzeczywistości5 maja 2017 23:15

    Można by nawet spróbować. Ale pod warunkiem takim, żeby się człowiek nie zestarzał w tym śnie. :)

    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  16. ZołzaTexa6 maja 2017 06:49

    Sen to sen...
    Nie ma opcji na starość

    OdpowiedzUsuń
  17. paczucha6 maja 2017 08:13

    Wiele rzeczy się stwórcy nie udało, kimkolwiek on jest, szczególnie starość. Uściski majowe ślę.

    OdpowiedzUsuń
  18. ZołzaTexa6 maja 2017 08:26

    Nie mieszajmy w to stwórcy Ewunia.
    Jesteśmy jako ludzie nędznie niedoskonali.
    Mamy parcie na szkło, na mega sławę, mamy parcie na słabszych- bo jesteśmy
    Drapieżnikami
    Nie potrafimy wykorzystywać tego co nam Stwórca dał
    Dużego Mózgu i
    Empatii 😂😁😀
    Pozdrawiam serdecznie

    OdpowiedzUsuń
  19. jotka6 maja 2017 08:52

    Wiesz, jak patrzę na niektóre dzieci, wierne kopie swoich rodziców, to i tam nie widzę nadziei...

    OdpowiedzUsuń
  20. ZołzaTexa6 maja 2017 09:03

    Często sami nie dajemy wyboru drogi. Narzuca my własne zasady....
    Tymczasem dzieci żyją dla świata
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  21. Pan Nikt6 maja 2017 15:44

    Pieknie powiedziane! Uwielbiam

    OdpowiedzUsuń
  22. ZołzaTexa6 maja 2017 16:45

    Witaj Artur, dawno Cię u mnie nie było😂😎

    OdpowiedzUsuń
  23. Mozaika rzeczywistości6 maja 2017 17:43

    W sumie racja, sen to sen. :) A na starość opcji na razie (pewnie na wieki jeszcze) nie ma.

    Ja wsiąkłem w takie granie już z 10 lat temu, na koloniach w otoczeniu totalnych metalowo-rockowo-punkowych freaków. :) I do dziś mnie trzyma, choć słucham też innych gatunków, można powiedzieć niemal od Sasa do lasa. Takie dźwięki jak DP to magia i zdrowe uzależnienie (ale sformułowanie).

    Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  24. ZołzaTexa6 maja 2017 17:49

    O tak często wracam do Janis Joplin...
    Można odpłynąć...

    OdpowiedzUsuń
  25. Katarzyna Kaczmarek7 maja 2017 22:20

    Ja własnie ostatnio mam wrażenie, że jestem taką kurą. I dziobię te ziarno rzucone mi z wielką łaską. I żeby ten kogut był czegoś warty. A to tylko taki fałszywy przyjaciel.

    OdpowiedzUsuń
  26. ZołzaTexa8 maja 2017 06:51

    To jak życie godowe, bez przyszłości.
    Zauważ, że modliszka
    Daje sobie rewelacyjnie radę w gąszczu przyrody:
    Nigdy nie jest głodna i nie zadaje się z byle pajacem😂😁😀:
    Bądź jak modliszka!!!

    OdpowiedzUsuń
  27. Giga11 maja 2017 10:22

    Jakie sobie ktoś życie ułoży, takie ma. Jak komuś pasuje rola kury, to jego sprawa, chociaż to życie będzie nudne :)

    OdpowiedzUsuń
  28. ZołzaTexa11 maja 2017 10:49

    Dziobać i czekaś, aż łaskawa dłoń ziarno komplementów rzuci😂😁😀
    Pozdrawiam Giga

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

MEDIPE - Można i na dziadka i na Niemca okradać...

-
Obraz
Opracowałam indywidualny patent na obejrzenie dobrego kina akcji. Plagiat jest karalny, żeby nie było, że nie ostrzegałam! Wszystko ukryte jest w dobrym wstępie. Początek według mnie świadczy o całości i tego się trzymajmy....  Idąc dalej tym tropem... Dobra,zaczynamy od początku,  czyli od dobrego budzika. Matko, budzikom śmierć... Jeszcze sekunda i jest po nim .... Kur by zapiał, wstawać trzeba, a sen tak cudnie się kołysał jakby naprawdę... Zimne panele pobudzają receptory stóp, które ciągle śpią... A co robi człowiek w zetknięciu z zimnym życiem ??? Sika, no normalnie sika... Odcinek się rozkręca. Szum wody napędza głośne dialogi... - Jak PESEL ??? Nie podam przecież pani przez telefon....  Nie ! Jeszcze nie podjęłam zasadniczej decyzji o wyjeździe.  Nie. Mam ciągle czas- Przeczucia czasami chcą dobrze.  Zagłuszamy je potrzebami... Niepotrzebnie. Ona też.  Pojechała. MEDIPE Nie przypuszczała, że tak można na dziadka zarab...
Czytaj więcej

RITA

-
Obraz
 Dania. Nigdy nie marzyłam, aby się tam znaleźć. Po jaką cholerę? Świat tworzą ludzie, ich spojrzenie, ideologia, postrzeganie wolności i relacji❤️o tych ostatnich w filmie" RITA"jest najwięcej. Zakochałam się w tym kraju. Wszystko przez moją chorobę, ojca stan i zawieszenie w jakim się znalazłam. Biodro, było pierwsze. Zaraz po nim kręgosłup. Tata złapał raka i chce go puścić. Myślę, że skoro mamie się udało. Od trzech dni umieram. Przygotowywałam się do biegu " Po kwiat paproci" To miał być bieg w Puszczy Bieniszewskiej. Znam ją od dziecka. Potrzebowałam ostrego treningu. Najpierw puściłam się na 10 km. Przyszła ciotka. Nie lubi mnie franca. Popatrzyła,urok rzuciła i wyszła z domu. Nieświadoma jej działań tajemnych, jeszcze tej samej doby ruszyłam na  rower do Żółwieńca. Tam czekają na mnie konie. Nie przypuszczałam, że złapie mnie deszcz, pot  i dopiero po 30 km w jedną stronę rozłożę zwłoki na pomoście. Droga powrotna nie była tak wymagająca.  Rozłożyło mnie ta...
Czytaj więcej

MÓJ NUMER 44

-
Obraz
Życie to jedna wielka PRZYGODA...  Tak mawiał mój stary przyjaciel. Trudno nie zgodzić się z jego tezą... Nawet po tylu latach. To nie było do przewidzenia, jakkolwiek to by wyglądało. Sądziłam, że potrafię zapanować nad emocjami. Ostatecznie to stara dupa już jestem. Właściwie to nie szukam pracy. Obecnie wypoczywam. Robię to, bo lubię.  Urodziłam się leniem w niesprzyjających warunkach środowiskowych, które osaczają mnie w samym centrum Polski. Jestem niepogodzona. Chociaż przyrzekam - walczę z tym. Cóż w Australii na drzewie eukaliptusowym,  zasadniczo bez futra - nienawidzę okryć i nawet w zastępstwie niedźwiadka koala pozostanę bez niego, byłoby chyba całkiem przyjemnie ... Marzenia są po to, aby się nie realizowały, bo wtedy, zwyczajnie nie było by marzeń.... Właściwie to mogłabym nie jeść, nie pić, tylko tak bujać w obłokach.... Przeszkadza mi jedna tylko kwestia:  Do życia prócz tlenu i marzeń potrzebuję pieniędzy.  Huśtawka zatrzymuje się rap...
Czytaj więcej