MIŁOSNA ETIUDA

-

III
Cisza... Taka lekka.
Symfonia spokoju...
Upajała się koncertem granym na trzy. Tyk, tyk, tyk, zegar wygrywał hejnał wolnego przemijania. Ponownie sama z sobą na trzy. W oddechu, w którym ciągle był. Odgradzała się od jego żaru, drzwiami zamkniętym na trzy. Magiczna liczba oddechów z garbem i murzyńskim zadem... Na trzy zapominała o huraganie miłości. Na trzy zniknie wszystko, oprócz zapachu jego skóry.
Było go zbyt wiele ...
Na trzy ponownie sama z sobą....
Powietrze, ono nie znało czasu, nie słyszało taktu na trzy.
Drgało gęstym wspomnieniem.
Testosteron ciągle tańczył na czerwcowy nutach południa. Wnikał porami skóry, pieszcząc receptory dotykiem minionego. Zapalał się ponownie gorącym ogniem namiętności.
Bużył aurę spokoju.  Palcami wspomnienia dotykała chwilę. Nadal była gorąca...Na trzy...
Czy tego chciała???
Wyczekiwania, tęsknoty, romantycznych banałów?
Miała tę swoją ciszę zatopioną w szczęśliwej sekundzie samotności.....
Odgłos wiadomości, niczym granat uderzający w bazę cywilów, zakłócił to, w czym prawie drzemała, zabrudził rajski lazur unoszącej się ciszy....

" Nic się nie zmieniłaś. Spędziłem z Tobą wspaniałe chwile. Minęło 24 lata, a czułem się tak, jakbyśmy nigdy nie stracili kontaktu. Dziękuję"
Skrzypaczka miłości ciągle wygrywała nutę uniesienia na strunach emocji...
Nie powinna pędzić w stronę ognia.
Patrzyła przed siebie. Za oknem rozpędzone auta hamowały przed skrzyżowaniem
Dozorca bluzgał właścicielkę psa, wymachując miotłą przed jej twarzą . Jazgot jamnika, zagłuszał dialog. Życie nadal trwało. Spadała w w jego centrum. Splątana linami przemyśleń lądowała w dzisiaj.
Zaczynała żyć porą wybijaną
w takt na trzy: aromatem przypalonych mielonych, smakiem mizerii, latem w mieście, sekundą z teraźniejszości.
Na trzy....
Trzasną drzwi. Remigiusz wróci z letniej wyprawy. Opowie to, czego nie mogła nawet się domyślać. Przeżyje własną przygodę z miłością, może w niej zostanie...
W takcie na trzy pozostanie w świecie roztańczonej ciszy, z synem, z którym dzieliła setne części przemijania, z miłością własną do której tak dzielnie broniła dostępu...
Pozostanie ... Na trzy...

Komentarze

  1. Pan Nikt23 lutego 2017 23:07

    Smutek... widze smutek w tych oczach.

    OdpowiedzUsuń
  2. ZołzaTexa24 lutego 2017 16:20

    Oj nie potrafię uśmiechać się do selfii😁😂😀 czuję się dobrze w tym miejscu i w tym czasie Artur

    OdpowiedzUsuń
  3. jotka24 lutego 2017 20:40

    Jakie brutalne spotkanie uniesienia z prozą życia na zewnątrz...

    OdpowiedzUsuń
  4. ZołzaTexa24 lutego 2017 20:47

    Samo życie. Tu kapusta, tam naleśnik a w tle zapach duszy...

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

BOŻE CIAŁO

-
Obraz
W otchłani piekła, w ciasnocie, w opętaniu, w agresji , przemocy, sile, w gwałcie, rodziła się tęsknota za nadludzką dobrocią. Gdyby tylko mógł... Gdyby.... Najchętniej odpuściłby własne ciało, a wraz z nim to pomieszczenie, w którym smród testosteronu skraplal się pod sufitem w celi poprawczaka... Od pierwszej sceny tego filmu czułam całym ciałem przedziwną niemoc, jakby mój prywatny korpus tego dnia odmawiał mi posłuszeństwa i zbyt  mocno obciskiwało duszę, pragnącej wolności. Gra aktorska Bartosza Bielania zakopuje obojętność w głębokim grobie i chyba długo nie pozwoli jej na zmartwychwstanie. Nie do pomyślenia, aby w czasach deficytu człowieka na dobro, Komasa stworzył tak naturalne dzieło, jakby Matka Ziemia od lat nic nie robiła, tylko dobro rodziła. Nietuzinkowego więźnia, który ginie ze swą dobrocią w gwałtowności i agresji współwięźniów,  trudno nie pokochać. Chyba potwierdzi to każdy, kto obejrzał" Boże Ciało". Zastanawiałam się  kto, w przypa
Czytaj więcej

IDEALNIE NIEIDEALNA, CAŁA JA TADAM🙈

-
Obraz
W zasadzie, biorąc pod uwagę moją skomplikowaną naturę i sinusoidalny temperament, nawet nie będąc starą jędzą z czarnym kotem i szklaną kulą, powinnam przewidzieć taki, a nie inny piątkowy scenariusz.  Co z tego, gdy do wszystkiego dokłada się moja naiwna i pełna wiary w lepsze jutro osobowość.  Oczy powinnam zamknąć, zaraz po tym, gdy bez pytania się otworzyły, a nogi obciąć i podrzucić do sąsiada, a następnie użyć je, jako narzędzia szantażu i wyjechać na Kubę i palić cygara... Oczywiście, ja taka porządną jestem, że zaraz po tym, jak sobie pomyślałam, co mogłabym zrobić temu dobremu człowiekowi za ściany, to się popłakałam. 😭😭😭😭😭😭😭😭😭 Właściwie to popadłam w spazm tak głośny, że niedoszła ofiarą zapukała w dzielącą nas ścianę tak silnie, że zadrżałam. To nie był odruch pożądania, sąsiad szpetny jest i z ust mu pachnie całkiem nieprzyjemnie. Wracałam do siebie po przemyśleniach. TO też nie był najlepszy pomysł-😂🤣😂😝😛😝 te przemyślenia, 🙈to🙈🙈nie moje
Czytaj więcej

ŚLEPY ARCHEOLOG

-
Obraz
Obudziłam się po to, aby już nigdy nie dostrzec konturów świata. Ślepa, z oczami wypełnionymi pospolitą masą, poznawałam świat  zmysłami, których dotychczas nie brałam tak bardzo pod uwagę. Dotykałam dłoni, którą rozpoznawałam po szorstkości, po liczbie skórek i nierówności tuż pod paznokciem. Odkrywałam zakamarki świata, odliczając kroki. Stał się on tym, co mogłam i byłam w stanie zapamiętać. Był liczbami odliczanymi w głowie. Dziesięć kroków od postawienia stóp, tuż po wstaniu i zetknięciu ich z zimnym panelem dzieli mnie od biurka, tuż za nim lekko w lewo, tam są drzwi. Ćwiczę pamięć dzień po dniu... Wyczuwam palcami dłoni zimną metalową klamkę. Przedpokój jest tak wąski, że czuje pokładające się na mnie ściany. Palcem u nogi uderzam delikatnie w uchylone drzwi. Tyle razy powtarzałam, aby zamykać je. Boli , jak  wiecie co??? Rozmasowuję miejsce cierpienia i czuję, że powinnam już dawno rozgościć się na sedesie... Pęcherz może tego nie dźwignąć. Dość!!! Zabrnęłam o
Czytaj więcej