"MIŁOSNA ETIUDA " JOANNA PIK

 

JOANNA PIK

MIŁOSNA ETIUDA

 

 

„ To był jej pociąg. Ten ostatni.

To był pociąg do miłości.

Zdążył ruszyć, gdy wskoczyła do ostatniego wagonu.

Dawno zapomniała o minionych latach, przeżytych w totalnej pustce – bez niego…

Czuła się tak, jakby w jej  życiorysie nie było tej długiej przerwy.

Tylko te dzieci, które rosną zbyt szybko,

jakby ktoś szprycował je nieustannie sterydami”

I

Chowała się w niego niczym w parasol, który chronił ją przed dniem.

Nie lubiła jasności…

Blask poranka zaostrzał kontury twarzy, odkrywał starość.

Kradł zapach, w zazdrości o dzień.

Z magiczną siłą przenosiła się w receptory jego skóry.

Znowu światło…

Pragnęła żyć w niekończącej się nocy jego ciała.

- Malutka boję się, że cię zgniotę – Szeptał, wnikając w nią całym sobą.

Nie była już Ewką.

Była w nim.

On w niej.

Zabierała mu skórę, aby chwilę w niej pomieszkać.

- Nigdy nikogo tak nie kochałem. Przez te lata tkwisz we mnie

tak głęboko, że nie potrafię sobie z tym poradzić.

Jesteś w każdym moim śnie.- 

Doznawała powolnego zaspokojenia nasycona smakiem jego śliny…

Byleby nie przestawał…Upajała się dotykiem jego rąk.

Wiła w rozkoszy w rytmie jego oddechu. Był, jak muzyk grający na harfie jej doznań, nawilżając jej zmysły milionem pocałunków.

Zamykała oczy, aby zapomnieć o budzącym się dniu…

Jeszcze nie teraz…

 

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

 

Czarne glany, w których topiły się nogi młodego osiemnastolatka, wystukiwały rytm muzyki Dżemu, spływającej z głośników odbiornika.- -I co teraz??? Zostaliśmy sami!-

Niebieskie oczy w szczupłej twarzy przenikały jej spojrzenie.

Zupełnie jakby jej nie widział…

Wnikał, tak po prostu w głębię przestrzeni jej oczodołów.

- Jesteś wariat, jeśli myślisz, że boję się szczyla o cały rok młodszego!!!-

Uchwyciła to spojrzenie. Zamarło na chwilę…

Twarz ukryta, w długich sięgających ramion włosów,

nabierała poważnego wymiaru...

 

- To, jak się umawiamy na tego Sylwestra???-

- Zawsze możesz przyjechać, jakoś nic nie planuję-

Nie przepadała za tą nocą. Wypełniały ją bale, tańce i race.

Jakoś nie dostrzegała w tym chaosie magii…

Jakby na przekór wszystkim szaleńcom, poszukiwała ciszy i spokoju

we własnych czterech kątach.

Adam – przyjdzie, to będzie, a jak nie będzie,

to wystarczy, że ona będzie...

Nigdy nie przywiązywała wagi do jego słów. Niosła je chwila.

Znała go od dłuższego czasu.

Robiło się późno. Adam zbierał się do wyjścia.

Nieudolnym całusem przypieczętował sylwestrowe plany…

 

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

 

To było dwadzieścia cztery lata temu…

Dlaczego odnosi wrażenie, że od tamtej chwili dzieli ją krótka chwila???

Zmienili się???

O tak!!!

Miał na sobie o czterdzieści kilogramów więcej życia

i o te czterdzieści pragnęła go mocniej…..