DYSKOMFORT CZUJĘ NA TO WSPOMNIENIE

https://milosnaetiuda.blogspot.com/2020/01/ii-miosna-etiuda.htmlhttps://milosnaetiuda.blogspot.com/2020/01/ii-miosna-etiuda.html

Jak już wspominałam wcześniej, jest we mnie coś tak ogromnego ( bez tych parszywych myśli - pliss  ), 
że gdyby nie grawitacja, to z pewnością penetrowałabym przestrzeń, jako balon. Jak to bywa w życiu, absolutnie nie zdawałam sobie z tego dość długo sprawy. 
Do takich celów ma się obcych.
Dla niektórych obcym jest Ufoludek, dla innego

 Harry Potter, albo sąsiad z naprzeciwka. 

W moim przypadku obcy wyszedł ze mnie... 
Od dnia urodzenia, a właściwie to raczej, od wypowiedzenia przez niego pierwszego dłuższego zdania złożonego, stanowi najbardziej krytyczną 
zakałę społeczeństwa, z jaką dotychczas przyszło mi się zmierzyć. Uwierzcie, wojna atomowa to przy nim zwykły Pikuś. Z dozą niesłabnącej wirtuozerii, przypomina mi, 
że moje Ego przekroczyło właśnie statystycznie przyjęte wielkości i powinnam cokolwiek z nim zrobić bo rośnie nadal, stanowiąc zagrożenie dla mnie samej. 
Oczywiście ja mu nie wierzę. Do czasu...
Dalej będzie o przypadkach, 
bo życiem nie kieruje przypadek!
Nawet ciąża nie jest nigdy z przypadku.

Choćby matka nie wiem, jak się zarzekała, że dziecko nie jej , a znalazło się w jej gnieździe za przyczyną złośliwej baby, która zapragnęła pozbyć się najbrzydszego z miotu i choćby w takim wypadku, naiwna z podrzuconym jej dzieckiem,  żądała badań na potwierdzenie matczynej genezy, uwierzcie, życiem nie kieruje przypadek!

Wszystko, ale to wszys - tko, pozostaje z góry ukartowane i najlepiej wygląda wtedy, kiedy nam się tylko wydaje, że jesteśmy przypadkiem.
Tymczasem z góry leje się na nas fala hejtu 
Pana Boga, który wszystko pięknie ukartował i trzyma się pod boki, żeby nie pęknąć ze śmiechu. 
Tego dnia wszyscy się śmiali oprócz mnie. 
Zaczęło się bez słów, banalnie i nic, 
absolutnie nic nie wskazywało na fakt, że moje EGO przytyje i będzie wyglądać niczym ciężarna, na chwilę przed odejściem wód.

Nie wiem właściwie, co mnie podkusiło, abym zajęła się analizowaniem komentarzy fejs - bukowych. 
Przemierzając gąszcz, bez dzidy, stałam się na krótko niewolnikiem buszu. Rozumiecie chyba, że popieram frakcję, która mobinguje blondynki do procesu vetującego myślenie. Etap MYŚLENIA - bywa bolesny i nie tylko. Efektem jego jest rozległe pomarszczenie.
Która rasowa blondynka, pragnęłaby bez ściemy, zostać właścicielką pomarszczonego mózgu??
No, która ??
Las rąk widzę - haha , na pomarszczenie to botoks...
Myślenie bywa zgubne, marszczy się...

Nie czytajmy. Czytanie marszczy mózg. Co będzie, gdy zmarszczy się nam jeszcze czoło???
Nie czytajmy!

Głupim się rodzisz i głupim daj się pochować!

To teraz do sedna, odstępują od powyższych apeli...

Zaczęło się kiedy ??? 
No wtedy. 
Podczas procesu odmóżdżania, które stało się samo w sobie zbyt skomplikowanym do realizacji.
Przypadkowo i bezmyślnie, natrafiłam na udostępnioną informację dotyczącą obozów koncentracyjnych, a właściwie drugiego dna. 
Dokopali się do niego! 
Tak mogłam przypuszczać. 
Polak potrafi. Potrafi zgubić znalezione, 
zapomnieć przypomniane i dokopać się do złota, którego nie ma i nie będzie.  Amatorzy życiowych paradoksów!
W tym momencie nakładam na facjatę maskę powagi, bo będzie teraz, bez jaj, czyli jazda na nietypowego kastrata. Muszę tu przyznać, że w najbardziej rozebranych snach,  nie spodziewałam się w Polsce spotkać, takiej szerokiej gamy " MĄDRYCH INACZEJ"!
Wychodzę z założenia, że jak nie czytam książek, to nie wiem nic, bo nawet jak czytam, to nadal gówno wiem 
i muszę czytać jeszcze więcej, żeby się dowiedzieć, że głupia nadal jestem, bo jak powiedział ktoś bardzo mądry i to wieki odległe temu:

" WIEM, ŻE NIC NIE WIEM"... 

Skromnie, bo nie z Polski i na temat. 

Sokrates, Grek chyba bo z Grecji, fajny gość musiał być i poczuciem humoru zdaje się, że potężnym dysponował, bo ostatecznie, oprócz odwagi to i spory dystans trzeba mieć do siebie, żeby określić własną osobę w pięciu słowach mianem głupca.
Mężczyzna z brodą. Jest od kogo się uczyć...

U mnie by to wtedy nie przeszło. Piszę w czasie przeszłym, ale sama nie wiem, czy mi EGO ponownie, 
po menstruacji nie spuchnie, bo jak śpiewała jedna gwiazda: WSZYSTKO SIĘ ZDARZYĆ MOŻE :) 
I to całkiem optymistycznie...

https://youtu.be/3YxOZQqNYY8



Oni też i nawet jeden z prezydentów tam grał hahaha, :) tylko nie wiem który jest który

Nie uwierzycie, bo mi też to łatwo nie przyszło, 
że populacja ludzka ( szumnie się człowiek nazywa ) zabrała się za komentowanie durnego postu, nawiązującego do :
" ROZRYWKOWEGO ŻYCIA W OBOZACH KONCENTRACYJNYCH".

Myślę sobie, że nie znali Sokratesa, z całą pewnością nie było im dane ...

Trzeba być totalnym ignorantem, aby nie wiedzieć, że jeńcy obozów mieli dwie drogi ucieczki:
Albo przez komin, albo przez burdel.
Tą drugą drogę, mogły obierać tylko te młode i najbardziej urodziwe. Dziwne czasy. Dzisiaj dzieciaki mizdrzą się do smartfonów, nie bojąc się nawet Hitlera...
Dziwne czasy...
Dziwny jest ten świat...

Trzeba nie mieć nic w tym, co się głową w anatomii nazywa, żeby zabierać się za wyciąganie tak nieprzyzwoicie wstydliwych brudów, dzięki którym dwudziestoletnie dziewczyny mogły przejść obronną ręką w świat bez wojny.  
Pomyśleć, że o tamtym okresie tak pięknie pisze 
Erich Maria Remarque, a tylu żyje w niedouczeniu...
Niech nie czytają.
Świat bez idiotów byłby bardzo nudny, bo mądrzy pozostali by przezroczyści, a tak przynajmniej kontrast się zachowuje.

Z uczuciem ulgi zapragnęłam uciec, i to jak najszybciej 
z pobojowiska w jakim ugrzęzłam na tak długo,
ogłaszając walkowerem przegraną, kiedy młody, targnięciem nagłym za łokieć, przywrócił mój stan do ponownego stanu używalności...


- W telewizji jesteś ! Oderwij się! -
Kur by zapiał. BYŁAM!
Akurat, że musieli emitować ten odcinek 
Trudnych Spraw. Pamiętam ten skromny scenariusz Stalkera, jeszcze dzisiaj. Moja mowa była krótka :) 
Ego. Moje w tamtym czasie puchło 
hahaha.  
Poczułam się, jakby ktoś z góry puknął mnie w czoło napominając : 
Ej stara, ty to normalna też nigdy nie byłaś, a dziwisz się tym tutaj. Nie ma w życiu przypadków pamiętajcie!

Faktycznie. 

Kurna wszystko mi się przypomniało, a najgorsze były kalosze dźwiękowców pojawili się w liczbie dziesięciu na bogato zagospodarowanej przestrzeni ubogich parametrów kwadratowych, oczywiście w kaloszach. 
Wtedy jeszcze nie rozumiałam.
Reżyserka hetera, my amatorzy, a każdy czuł się, jak gwiazda Hollywood i jak przy takich nie ubrać kaloszy... Dzisiaj to już wiem, że dostałam tę rolę tylko i wyłącznie dlatego, że wyszłam poza grono ryzyka. 
Czterdziestki tak mają. Jak umierają, to już nikt po nich nie płacze, jak stracą zęby, to nie muszą już wstawiać, bo metabolizm zwalnia, bo picie ułatwia życie, bo im więcej wypijesz, tym więcej wysikasz i bardziej schudniesz...
Jaki wiek, takie priorytety i nic na to nie poradzisz. 
Dostałam tę rolę, ponieważ... 
Obserwuję w telewizji swój pad...
Właśnie dlatego, że nie było nikomu żal przeciętnego człowieka ( kobiety, jak kto woli, bo to bardziej wysublimowana fraza człowieczeństwa ).
- Mdlej kobieto aktywniej! - Słyszę krzyk reżyserki, którą bardziej lubiłam zanim tutaj się znalazłam. 
To lecę na pysk centralnie i głośno, bo to ma być bardzo atrakcyjne preludium wyzionięcia ducha, później odratowanego i jak w takich warunkach nie wpuścić dźwiękowców w obuwiu ochronnym, no jak tu nie szczać z blondynki, gdy oderwać się z miejsca nie można i jedyna opcja to w kalosze....
Było śmieszno i straszno, bo oprócz mnie, była jeszcze jedna młodsza koleżanka, której narząd pączkował, 
w momencie, gdy mój był już stosownie napompowany 
( jesteśmy nadal przy EGO, to tak na wszelki wypadek, gdyby ktoś z was się pogubił )
Zdaje się, że w tamtym czasie obie mój amatorski piruet uważałyśmy za gwiezdne wyznanie, bo w pewnym momencie, ona, zapominając o mikroportach, wyznała mi prosto w twarz :
- Ta rola była dla mnie przeznaczona  -Dzieliła nas lada, tylko ona, bo ja przecież grałam wielki epizod omdlewającej szefowej.
- Zawsze jest tak, że jeden jest gorszy- 
To już wiecie, że dźwiękowcom kalosze są niezbędne. 
Sama już dwa razy sikałam, a to dopiero krótkie wspomnienie, które w dodatku bardzo mnie zawstydza.
To było krótko o przerośniętym narządzie, który puchnie odwrotnie proporcjonalnie do mózgu.
Często nie zdajemy sobie sprawy, że etap obkurczu nastąpił... Dopiero w takich chwilach jak te ...
Kur by zapiał, ale siara. Będzie z tego pożar. 
Wyłączyłam telewizor. Przypomniało mi się...
To było na planie Belfra. O, jak ja wtedy znienawidziłam Macieja Stuhra. Ja przeciętna "słoiczara" w plenerze gdzieś w oddali majaczy mi sylwetka aktora palącego papierosa. Brzydki nawyk, chyba nawet pomyślałam. 
- Mamo nie rób mi siary- Błagał syn. Oboje byliśmy tylko statystami. No może tylko ja, nie byłam tak przeciętna, bo przecież z przodującym i przerośniętym.
- Czy mogłabym zrobić zdjęcie z panem ? -
Zapytałam całkiem bezceremonialnie. 
- Moglibyśmy, tylko wypalę -
No ja mam czekać, ja Joanna ???
A w życiu Warszawy. Bufon, pamiętam że tak dokładnie o nim długo mówiłam. Nie podeszłam do niego. Jeszcze będzie prosił mnie Joannę o autograf ... 
Jeszce doczekam...
Wiecie, co dzieje się z człowiekiem na starość?
Pokornieje. 
Oglądam ten odcinek i tak sobie myślę, że gdybym była Maciejem i podeszłaby do mnie taka beznadziejna statystka, to bez słowa bym ją rozstrzelała, żeby jej czasem nie wpadło do głowy rozmnażanie ... 
Jeszcze tylko wspomnę, o bardziej rozbawionej artystce, która być może zaliczyła w swoim życiu podobną drogę do mojej... Katarzyna Dąbrowska... Przypuszczam tak tylko, bo wykazała się przeogromnym zrozumieniem.
Biegałam w samych gaciach po kamperze w poszukiwaniu ciuchów- moich prywatnych, które zresztą, jak okazało się zaraz, młody spakował mi do plecaka, który, jakby nie było przewiesił sobie przez ramię i czekał na mnie przed budą, zajadając się żurkiem.
Tym czasem, ja - matka Polka, w dodatku goła, wściekła nadal na tego aktora, którego nadal nie lubię, 
biegam po małej przestrzeni, w dodatku wpadając już po raz trzeci na rozbawioną kobietę i zaczyna wkur.... mnie to nieziemsko, że ona nadal taka miła i uśmiechnięta i w dodatku tak bardzo chce pomóc...
Niech się czasem ze śmiechu nie skicha - pomyślałam.
Nie miała kaloszy, to pamiętam, więc nie była dźwiękowcem, sikanie musiała pewnie ostro wstrzymywać, tak tylko analizuję...

Wiecie, najgorsze jest , to, tak tylko dywaguję dzisiaj, 
że to z nią powinnam strzelić sobie selfiaka, podziękować za okazane zrozumienie...
Tymczasem wkurw mnie gonił i nie pomyślałam...
Myślę wolno... Olśniło mnie w pociągu, ale ja nie o tym...\


Myślę tak, sobie, że wszyscy powinniśmy zachować dystans nie tyle do siebie, co do innych...
Mają prawo nie wiedzieć, mają czas... Ciągle mają czas...

Nie zawsze mamy rację, nie zawsze wszystko prawidłowo oceniamy, nie pompujmy się pychą.
Bawmy się... Bawmy się życiem...