EGO

-
Poczucie humoru to ja mam,
 how, how, rzekłabym niczym Mikołaj, ale ciągle pozostaję podróbą Śnieżynki.
Taka antyczna wersja w przykrótkiej mini z przedszkola,wystawiona obok mamuta w museum w Gosławicach:) :)
To przez to poczucie humoru, lgnę do tych męskich historii...
Czekam tylko, kiedy przerośnięte ego nie wytrzyma parcia.
Pierdyknie po szwie, bo tak najłatwiej...

W przyrodzie zgadzać się musi wszystko.
Zdaje się, że i on tak myśli...
Ego puchnie,  reszta rośnie.
A jak nie,  to scalpel...
Słucham...
EGO robi puff....
Myślę sobie, że się wymsknęło.
Ale się napiął...
Nie do uwierzenia...
Pierdnięcie jest głośne...
Zaczynam się zastanawiać kiedy ostatnio w mojej okolicy odnotowano tak potężne trzęsienie ziemi???
- Popatrz na mnie-
Patrzę
- Jestem Twoim Bogiem-
Zawsze bałam się objawień, teraz wiem dlaczego :) :) :)
Jeżeli Bóg ma tak wyglądać to lepiej niech mi się więcej nie ukazuje:)

Komentarze

  1. Anonimowy21 grudnia 2017 15:00

    Ego bywa zgubną pułapkę, czymś w rodzaju ciemnej strony człowieka
    Utwór nieco kontrowersyjny, ale podoba mi się :)
    Życzę pogodnych i radosnych świąt :)
    Pozdrawiam
    Prince Of Pain
    www.suicideanddreams.blog.onet.pl

    OdpowiedzUsuń
  2. Dziubasowa21 grudnia 2017 22:41

    Skąd ta duma? Udało mu się wkręcić śrubkę? :D

    OdpowiedzUsuń
  3. Ahaja25 grudnia 2017 03:22

    I co z tego,
    że masz ego,
    skoro jesteś cham.
    Kto rozbucha
    twego ducha
    gdy zostaniesz sam?

    OdpowiedzUsuń
  4. Anonimowy9 stycznia 2018 20:51

    No wiesz, dobrze, że uszłaś z życiem, Semele się nie udało ;)
    Pozdrawiam Aksinia
    ps jakaś upiorność z dodawaniem komentarza, może na anonimowym się uda

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

BOŻE CIAŁO

-
Obraz
W otchłani piekła, w ciasnocie, w opętaniu, w agresji , przemocy, sile, w gwałcie, rodziła się tęsknota za nadludzką dobrocią. Gdyby tylko mógł... Gdyby.... Najchętniej odpuściłby własne ciało, a wraz z nim to pomieszczenie, w którym smród testosteronu skraplal się pod sufitem w celi poprawczaka... Od pierwszej sceny tego filmu czułam całym ciałem przedziwną niemoc, jakby mój prywatny korpus tego dnia odmawiał mi posłuszeństwa i zbyt  mocno obciskiwało duszę, pragnącej wolności. Gra aktorska Bartosza Bielania zakopuje obojętność w głębokim grobie i chyba długo nie pozwoli jej na zmartwychwstanie. Nie do pomyślenia, aby w czasach deficytu człowieka na dobro, Komasa stworzył tak naturalne dzieło, jakby Matka Ziemia od lat nic nie robiła, tylko dobro rodziła. Nietuzinkowego więźnia, który ginie ze swą dobrocią w gwałtowności i agresji współwięźniów,  trudno nie pokochać. Chyba potwierdzi to każdy, kto obejrzał" Boże Ciało". Zastanawiałam się  kto, w przypa
Czytaj więcej

IDEALNIE NIEIDEALNA, CAŁA JA TADAM🙈

-
Obraz
W zasadzie, biorąc pod uwagę moją skomplikowaną naturę i sinusoidalny temperament, nawet nie będąc starą jędzą z czarnym kotem i szklaną kulą, powinnam przewidzieć taki, a nie inny piątkowy scenariusz.  Co z tego, gdy do wszystkiego dokłada się moja naiwna i pełna wiary w lepsze jutro osobowość.  Oczy powinnam zamknąć, zaraz po tym, gdy bez pytania się otworzyły, a nogi obciąć i podrzucić do sąsiada, a następnie użyć je, jako narzędzia szantażu i wyjechać na Kubę i palić cygara... Oczywiście, ja taka porządną jestem, że zaraz po tym, jak sobie pomyślałam, co mogłabym zrobić temu dobremu człowiekowi za ściany, to się popłakałam. 😭😭😭😭😭😭😭😭😭 Właściwie to popadłam w spazm tak głośny, że niedoszła ofiarą zapukała w dzielącą nas ścianę tak silnie, że zadrżałam. To nie był odruch pożądania, sąsiad szpetny jest i z ust mu pachnie całkiem nieprzyjemnie. Wracałam do siebie po przemyśleniach. TO też nie był najlepszy pomysł-😂🤣😂😝😛😝 te przemyślenia, 🙈to🙈🙈nie moje
Czytaj więcej

ŚLEPY ARCHEOLOG

-
Obraz
Obudziłam się po to, aby już nigdy nie dostrzec konturów świata. Ślepa, z oczami wypełnionymi pospolitą masą, poznawałam świat  zmysłami, których dotychczas nie brałam tak bardzo pod uwagę. Dotykałam dłoni, którą rozpoznawałam po szorstkości, po liczbie skórek i nierówności tuż pod paznokciem. Odkrywałam zakamarki świata, odliczając kroki. Stał się on tym, co mogłam i byłam w stanie zapamiętać. Był liczbami odliczanymi w głowie. Dziesięć kroków od postawienia stóp, tuż po wstaniu i zetknięciu ich z zimnym panelem dzieli mnie od biurka, tuż za nim lekko w lewo, tam są drzwi. Ćwiczę pamięć dzień po dniu... Wyczuwam palcami dłoni zimną metalową klamkę. Przedpokój jest tak wąski, że czuje pokładające się na mnie ściany. Palcem u nogi uderzam delikatnie w uchylone drzwi. Tyle razy powtarzałam, aby zamykać je. Boli , jak  wiecie co??? Rozmasowuję miejsce cierpienia i czuję, że powinnam już dawno rozgościć się na sedesie... Pęcherz może tego nie dźwignąć. Dość!!! Zabrnęłam o
Czytaj więcej