KWIATY NA ŚWIĘTO TATY

Czas zaiwaniał, niczym spóźniony pracownik. Ciągle było go za krótko...
- To ja przyjdę za piętnaście minut, a pani przygotuje mi ten bukiecik z róż w skromnym wymiarze!!!-  Rzuciła na odchodne, analizując w myślach co ma jeszcze do wykonania.
Sobota dla kobiety, to istne przekleństwo i jeszcze ta tutaj, pomyślała wpadając
na byłą już szwagierkę.
- Nie zaprosił mnie na swój ślub!!!- Zniesmaczenie przykrywała uśmiechem serdeczności. To było zrozumiałe,
że szukała w niej poparcia:
W pierwszej, byłej i znienawidzonej żonie.
- Nie płacz, mnie kurna też!-
Poklepała szwagierkę ze zrozumieniem po ramieniu.
- Ale bramę mu zrobimy.
Ten twój brat to zawsze był wolno myślący. Poinformuj go , że skrzynkę wódki dla byłej żony i drugą dla siory ma przygotować, a i przestań płakać, bo to jego ślub a nie pogrzeb. Na cmentarz też Cię pewnie nie zaprosi-
Rzuciła na pożegnanie.
- Te kwiaty to dla???-
Kwiaciarka nie mogła oprzeć się ciekawości.
- Są naprawdę cudne te różyczki. To dla ojca mojego syna, na jego ślub.- Dobrze, że kawy nie piła, bo pewnie zapluła by ją fusami.... To spojrzenie mówiło samo za siebie. Chciało więcej, a ta tutaj niczym Teleexpress, przekazuje jej wątek z całości....
- Czyli, że były mąż ślubuje, a pani mu u mnie kwiaty kupuje!!!!-
- I długo już tak po rozwodzie???-
- Tak długo, że nie pamiętam, dlaczego za niego wyszłam, a tym bardziej, dlaczego się rozwiodłam-
Szła z tym bukietem ulicą, świeciło słońce. Trudno było się nie uśmiechać.
W domu czekał na nią syn.
Genetyczna mieszanka maszyny czasu...